Kirkjuritið - 01.09.1951, Side 23

189
PRESTASTEFNAN 1951
Vér þurfum í þeim skilningi að hafa uppeldisleg áhrif á
®skulýðinn. Margt barnið og æskumaðurinn er illa á vegi
statt. Vér þurfum að hafa áhrif á allar stéttir þjóðfé-
tagsins. Vér þurfum að finna nýjar og nýjar aðferðir til
t>ess. Vér þurfum að styðja að öllum félagssamtökum
°S Þjóðfélagsmálum, sem til heilla horfa, ganga í broddi
farar þar, sem beðið er eftir mannúð og líkn.
Ég hitti prest á ferð minni í Vesturheimi í vetur, sem
er mér ímynd hins lifandi, starfandi þjóns í kirkju Krists.
Hann sagðist vera prestur í 350 manna söfnuði. Mér þótti
dalítið undarlegt, að hann fór strax að kvarta um tíma-
leysi við mig. Hann sagðist eiginlega ekki geta misst
n°kkra stund. — Ein kirkja og engin ferðalög. En mér
gengur illa að fá tíma til svefns og hvíldar, sagði hann.
Eg messa tvisvar á hverjum simnudegi. Messu fyrir unga
fólkið á hverjum sunnudagsmorgni og svo auðvitað aðra
ftiessu fyrir fullorðna fólkið. Auk þess hefi ég sunnudaga-
skóla á hverjum sunnudegi, en þar hefi ég góða hjálp,
mi]li 10 og 20 manns, karla og kvenna. Ég hefi leiðsögn
°§ forystu á skemmtisamkomum, ég hefi söngæfingu
2svar til 3svar í viku. Ég kem daglega í barnaskólann.
gef út safnaðarblað í hverri viku og fjölrita það sjálf-
Ur_°g bý það til burtsendingar. Ég er með unga fólkinu
a ^bróttaæfingum, þegar ég get því við komið. Ég verð
°ft að tala á samkomum, sem haldnar eru í félögum inn-
ari safnaðarins. Svo þarf ég á hverjum degi að koma á
einhver af heimilunum. En þetta er yndislegt, sagði hann,
°§ ekki gæti ég hugsað mér annað starf en að vera prestur.
^tér þykir vænt um, að til eru íslenzkir prestar, sem
eru svo að segja hverja stund sem þeir vaka í starfi.
En það er einnig, því miður, til mikið tómlæti og van-
r®ksla. Það þarf að breytast. Kirkjan verður að komast
með áhrif sín inn á sem allra flest svið þjóðlífsins. Ráðið
1 fress er ekki að fækka prestunum. Það þarf að fjölga
Prestunum í margmenninu. Hvernig haldið þér, að einn
Prestur komist yfir það sem gjöra þarf í 15—16000 manna