Kirkjuritið - 01.01.1956, Síða 15

ÁRIÐ NÝJA
5
Mér eru minnisstæð orð eins af mestu áhugamönnum vor-
um á sviði fagurra lista. Hann sagði nýlega: „Ég sé það nú, að
allt þjóðaruppeldi okkar er gagnslaust nema því aðeins, að hlúð
sé að siðgæði hennar. Ef það þrýtur, þrýtur allt annað, sem
gott er, um leið. Þess vegna verða allir uppalendur, hvar sem
þeir eru, á heimilum, í skólum og í félögum, já, allir, bæði gaml-
ir og ungir að leggja áherzlu á þetta eitt: siðgæðið.
An þess verður aldrei runnið skeiðið, sem oss er fyrir sett af
Guði.
Þegar einstaklingurinn vill koma auga á það, hvert ævi hans
eigi að stefna, þá er honum vænlegast að liugleiða þær stundir,
er hann hefir komizt hæst í andlegu lífi sínu, upp úr dalnum
eða flatneskjunni hátt í hlíðar eða upp á tindinn, og bera saman
þessa dýrmætu reynslu sína. Línan, sem dregin verður um þess-
ar hæðir mannlegs lífs, þegar það er sannast og bezt, stefnir hátt
— í himininn.
Með líkum hætti eiga þjóðirnar að virða fyrir sér sína sögu
og leitast við að sjá af skeiðinu að baki, hvað þeim er fyrir
sett.
Þannig höfum vér Islendingar mikið að læra.
Saga lands vors er mikil orðin, þótt ekki sé hún löng, miðuð
við önnur lönd — saga um handleiðslu Guðs.
Fagurt og ósnortið beið landið þess, að kristnir menn leituðu
þess, eins og skínandi helgidóms með sólroðnum hvolfþökum
°g turnum til þess að þjóna Guði í heilagri kyrrð og ró og
beygja kné fyrir krossinum, sigurmerki kærleikans. Einnig meðal
heiðingjanna, er hér byggja, má finna svo heita og sterka trú,
að í hug koma orð spekingsins Sörens Kirkegaards: „Sá, sem til-
biður hjáguð af hjarta, tilbiður hinn sanna Guð.“
Ingólfur fær þá bænheyrslu, að þar sem öndvegissúlur hans
rekur á land, rís höfuðborg íslands. Og örugg hefir verið trú
ættar lians á þann, er sólina skóp. En kristinn siður deyr hér
aldrei út. Land vort er eigi tekið vopnavaldi, og Alþingi sam-
þykkir kristinn sið án þess að úthellt sé blóði. Hvaða þjóð önn-
ur a slíka sögu? Kristnin teigir rætur dýpra í lífi hennar. Níu
aldir og hálfníunda eru liðnar frá stofnun biskupsdóms að Skál-