Kirkjuritið - 01.01.1956, Blaðsíða 13

/
Árið nýjn
Þreytum þolgóðir skeið það, sem oss er fyrir sett, og bein-
urn sjónum vorum til Jesú (Hebr. 12, 1—2).
Nýtt ár er runnið — 1956.
Níu alda afmælisár í sögu kristinnar kirkju á íslandi — níu
bundruð ár liðin síðan fyrsti íslenzki biskupinn hóf starf í Skál-
holti.
Já, þetta ár á að verða minningaár oss öllum, arftökum hinn-
fornhelgu íslenzku kristni, merkisbera hennar og sögustaða,
°g jafnframt ár sjálfsprófunar.
Vissulega er íslenzka þjóðin vel gefin þjóð, djörf, stórhuga
°g færist mikið í fang. Verklegar framfarir hennar eru orðnar
Htein en nokkurt af oss hinum eldri dreymdi fyrir í æsku og
framkvæmdir á fáum árum stórfelldari en um aldir áður og
s't]ornarfarslegt sjálfstæði fengið. Þótt vér séum enn fámenn
þjóð, þá höfum vér á síðustu árum eignazt þjóðarauð, marg-
f<dt meiri en nokkru sinni fyrr. Og þjóðin er orðin iðnaðar-
þjóð, sem getur leyst af hendi flest þau verk, er hún þurfti áð-
Ur til annarra að sækja. Kynslóðin, sem upp vex, er glæsileg að
sJa- Hjartað fagnar yfir fögruin og mannvænlegum börnum og
að merki hungurs og harðréttis eru máð burt úr svip þjóðar-
innar. Hún hækkar og fríkkar.
hn vex hún að sama skapi að andlegri atgjörvi, manndómi
°g mannkostum?
A hvað bendir nú átakanleg afbrotasaga margra ungmenna?
Hg hvað kemur upp af flóði sorpritanna, sem nú er veitt tálm-
unarlaust yfir nýgræðing landsins?
Stendur yngri kynslóðin framar hinni eldri andlega?
Eg ætla aðeins að nefna eitt til samanburðar.