Kirkjuritið - 01.01.1956, Blaðsíða 16

6
KIRKJURITIÐ
holti og Hólum. Biskupsstólar rísa, skólar, klaustur, mennta-
setur. Vér eignumst dýrlegar bókmenntir á vora eigin tungu.
Ljós kirkjunnar lýsir, einnig í hörmungum Sturlungaaldar, eins
og léiftur frá vita yfir úfnu hafi. Aþján og einangrun kreppir
að, eldar, ísar, óáran, hungur, harðrétti, neyð og fár, Svartidauði.
Lífsbaráttan verður þyngri en flestra annarra þjóða og skamm-
degismyrkrin harla dimm. En þó skín sólin svo í skýjarofi, að
kristileg menning lifir liér af allar raunir. Þjóðin fær varðveitt
trú sína, tungu og þjóðerni. Fegurstu ljóð, sögur og önnur fræði
eru rituð í lágum hreysum við litla birtu af loppnum fingrum
en heitu hjartablóði svo fögur að ljóma eins og perlur í bók-
menntum heimsins. Sólarljóð, Lilja, sálmar Hallgríms og lestrar
Vídalíns bægja áhyggjum burt og sefa sorgir, svo að trú og mann-
dóm þrýtur eigi. Og loks er frelsis og stjórnmálabarátta vor haf-
in af kristnum hetjum, sem eigi víkja, og strítt til sigurs.
Öld af öld hafa kynslóðir þjóðarinnar þreifað á forsjónar-
hendi Guðs. Hið liðna er oss fyrirheit, ef vér bregðumst eigi.
Hingað til hefir Drottinn hjálpað. Skeiðið, sem hann hefir oss
leitt og fyrir sett, er braut ríkis lians. íslendingar Guðs þjóð.
ísland Guðs ríki.
O, íslenzka þjóð, þreyt þolgóð skeiðið.
Þannig fór, í þúsund ár
þú hefir lífi varizt;
þakkaðu Guði, þerrðu tár,
þú hefir mikið barizt.
Eftir þúsund ára spil
ægirúnum skrifað,
eitt er mest, að ertu til,
allt sem þú hefir lifað.
Kom þú blessað, ljósa ljós,
lýs þú ísafoldu,
allt til þess, er rós við rós
rís við prís úr moldu.