Kirkjuritið - 01.01.1956, Síða 26

16
KIRKJURITIÐ
mörgum ástæðum orðið tómlátar um kristindóm og raunar fá-
fróðar í þeim efnum. Og sú tilfinning er yfirleitt úr sögunni, að
mönnum sé skylt að sækja kirkju sína, enda þótt þeir kalli sig
kristna.
1 Frakklandi og víðar hefir hafizt merkileg hreyfing í þá átt
að afla kristindóminum fylgis á vinnustöðunum. Komið hafa upp
eins konar iðnprestar. Prestar, sem af fúsum vilja hafa gerst
iðnaðarmenn og vinna fulla vinnu með félögum sínum, en rækja
svo prestsstörfin í frítímum sínum. Kaþólska kirkjustjórnin hefir
nú að vísu bannað þessa starfsemi að vissu marki, en slíkt mæl-
ist ekki vel fyrir og er allt útlit fyrir, að þarna sé vísir að allmik-
illi og ávaxtaríkri grein.
Við íslendingar skiljum manna bezt gildi þessa. íslenzku sveita-
prestarnir hafa frá öndverðu og fram á þennan dag lifað lífi safn-
aðanna. Blátt áfram unnið með þeim. Og það liefir að mínum
dómi haft ómetanlegt gildi, þótt það verði ekki rakið hér.
Öflug kristileg leikmannastarfsemi er og víða í löndum. En
hana skortir að mestu hérlendis. Þess vegna er safnaðarvitundin
svo lítil, — sums staðar nærri þvi engin. Fólk syngur óvíða al-
mennt í kirkjum. Á þessu þarf að ræða bót.
B arn asamkom ur
og kvikmyndir.
Bamasamkomurnar eru ein af vormerkjunum innan íslenzku
kirkjunnar. Þær fara stöðugt í vöxt og hefjast á æ fleiri stöðum.
Yfirleitt eru þær vel sóttar og vinsælar. En liér er allt á frum-
stigi og mörg verkefni aðkallandi, sem vonlegt er. Þannig er alltaf
með voryrkjuna. Ýmiss konar bækur skortir, t. d. fleiri söngbæk-
ur, leiðbeiningabækur, smásögur, fjölbreyttari gjafamyndir, svo
sumt sé nefnt. En ekki sízt vantar heppilegar kvikmyndir og
skuggamyndir. Hentugar sýningarvélar fást nú fyrir sæmilegt
verð og líklegt, að flest sveitarfélög afli sér þeirra. Hafa sum þeg-
ar gert það. En vandi er að fá nógu fallegar og lirífandi myndir,
einkum fyrir börn. Fræðslumálaskrifstofan hefir gert nokkra til-