Kirkjuritið - 01.08.1960, Qupperneq 11

KIRKJURITIÐ 345
og þá ekki sízt, hvort menn eiga neista þeirrar trúar, sem kveikt
getur eldlega hrifningu.
Heimurinn þarfnast ekki fyrst og fremst guðfræðinga, held-
ur manna, sem eru „höndlaðir af Kristi“.
VII.
Ekki verður rætt um prestskosningar á landi hér, án þess
að minnzt sé á eitt afl enn, sem lætur á sér bæra, sérstaklega
í f jölmennum, eftirsóttum köllum, þ. e. skrifstofur, sem reknar
eru í sambandi við framboðin og bílar þeim samfara. Hér er
um fyrirbæri að ræða, sem heyrir til nýjum tíma. Ég hef ekki
frú á, að nokkur frambjóðandi til prestakalls hafi sjálfur stað-
ið að því, að skrifstofur séu reknar í sambandi við framboð
hans, né í rauninni gefið samþykki sitt þar til, en gengið undir
okið með þögn, sem hann ef til vill ber sár eftir lengi. Þarna
er reynt með skipulögðu starfi, sem kostar mikið fjármagn, að
hafa áhrif á, hver nær kosningu.
í Postulasögunni 8. kap. standa þessi orð: „En er Símon sá,
að heilagur andi veittist fyrir handayfirlagningu postulanna,
færði hann þeim fé og sagði: Gef mér einnig þetta vald. En
Pétur sagði: Þrífist aldrei silfur þitt, né sjálfur þú, af því þú
hugðist eignast gjöf Guðs fyrir fé.“
Það athæfi að vilja komast yfir mikilsverð kirkjuleg emb-
ætti með aðstoð fjármagns, hefur síðan verið nefnt Símonía.
A myrkustu tímum ki’istninnar hefur silfur Símoninganna
ráðið því, hverjir skipuðu veglegustu stöður kirkjunnar. Oft
hefur almenningsálitið verið það sljótt, að það sá ekki í hvílíkt
forað þar var stefnt. Hví skyldu ekki þeir, sem uppskera góð
laun, verða að fóma einhverju fyrir þau fríðindi? Stundum
voru þessir menn ekki efnaðir sjálfir, en áttu ríka vini og að-
standendur, sem hlupu undir bagga og lögðu fram féð.
Islenzkur guðfræðingur, sem sækir um eftirsóknarvert brauð,
roá ekki vera mjög hlédrægur. Hann má ekki óska eftir því,
að kosningaskrifstofum sé lokað. Hann veit ekki, hvað útgerðin
hostar, en gengur þess þó ekki dulinn, að reynt er að nokkru
a<5 kaupa handa honum embættið. Og hvers vegna má ekki lofa
Vlflum hans að skjóta undir hann gullstól og bera hann þannig
fram til sigurs. Eitt er víst, án áróðurs og skipulagðrar hjálp-
ar yrði hlutur hans við uppgjör rýr.