Kirkjuritið - 01.08.1960, Blaðsíða 17

KIRKJURITIÐ
351
ur þurfa tamningar við og maðurinn þó mestrar. En veigamesta
ástæðan mun samt vera sú, að Mammon skipar nú hásætið meir
en nokkru sinni fyrr eða síðar í sögu þjóðarinnar. Unglingarnir
eru í dag mesti og öruggasti tekjustofn ýmissa manna og fé-
laga: gosknæpueigendanna, sorpblaðaútgefendanna, og ótelj-
andi skemmtistaða í borg og byggð. Svo helgur er gróðaréttur
þeirra talinn, sem hér eiga hlut að máli, að þeim er leyft að
brjóta það niður, sem foreldrar, skólar og kirkja er sífellt að
reyna að byggja upp. Og eins og allir vita, er ólíkt hægara að
rífa en reisa. Áralangt erfiði má eyðileggja á svipstundu, hvað
þá einni nóttu. Það þarf því engan að undra, þótt skemmdar-
öflunum verði sýnilega vel ágengt. Baráttan hlýtur því að
standa um það, hvort þeim á að leyfast að starfa jafn hömlu-
^nust eins og verið hefur. Líklegt væri, að þeir, sem hér eiga
mest í húfi og um sárast að binda — foreldrarnir, risu senn
uPp börnum sínum til varnar. Og skylt er kirkju og ríki að ljá
Þeim lið — eins og bent hefur verið á hér á undan, að margir
raðamenn hérlendis og erlendis raunar gera sér ljóst, að ekki
verður hjá komizt. Því sannleikurinn er sá, að unglingarnir eru
íyrst og fremst fórnarlömb, en ekki sakaraðilar. Nú skortir því
samstillt átök þeim til verndar og bjargar. Það má ekki lengur
^ragast, að úr þeim verði — nógur er nú skaðinn orðinn.