Kirkjuritið - 01.08.1960, Blaðsíða 26

360
KIRKJURITIÐ
gestir, eru annað hvort hvattir til að ganga úr kirkjunni eða
taka að sér njósnir næst, sem auðvitað leiðir fljótlega til úr-
sagnar.
Rétt er að taka það fram, að flest, sem hér er sagt, er tekið
eftir frásögn Kaj Erik Lundquists, en hann er kandídat í lög-
fræði og hefur sérstaklega kynnt sér þessa nýju aðstöðu, sem
kirkjan er að berjast við, og væntanlega má búast við að breið-
ist út á næstunni. Lundquist er ritstjóri Kristeligt Dagblad í
Kaupmannahöfn.
Það næsta, sem mætti benda á, er, að stjórnarvöld þeirra
ríkja, sem stjaka vilja áhrifum kirkjunnar frá, geta talið það
fullkomna skilnaðarsök milli hjóna, ef annað þeirra er kirkju-
rækið, þar eð, eins og það er orðað, sjálfstæður og hugsandi
nútímamaður geti ekki sætt sig við lífsförunaut, sem hafi svo
úrelta siði eða tilhneigingar.
Annað af svipaðri tegund, sem vekur athygli, er, að for-
eldraréttur þeirra, sem sækja kirkju og vilja ala börn sín upp
í anda hennar, er skertur, ef ágreiningur verður milli foreldra.
T. d. munu dæmi til, að móðurréttur er dæmdur af konu, sem
er kirkjurækin, en forræði barnanna fengið algerlega í hend-
ur föður, sem er á öndverðum meiði.
Guðsafneitun er hvarvetna gjört betur, ef hægt er að koma
því við. Auðvitað getur kirkjan jafnauðveldlega starfað meðal
fólks, sem lifir í socíalisku og kapítalisku þjóðfélagi, haft sín
áhrif meðal verkafólks og vinnuveitenda, hvort sem verksmiðj-
urnar eru einkaeign eða ríkiseign. En hún getur ekki sætt sig
við, að uppeldið eigi guðsafneitun að markmiði og setji mann-
dýrkun og efnishyggju í staðinn fyrir guðstrú og mannást.
Einn af forystumönnum Austur-Þýzkalands, Friedrich Ebert
yfirborgarstjóri í Austur-Berlín, skrifaði nýlega aðalmálgagni
flokks síns, Neues Deutschland, á þessa leið:
„Hinar óvísindalegu trúarsetningar kirkjunnar hafa uppalið
fólkið í dultrú og hindurvitnum. Við ölum æskulýðinn upp til
þess að trúa ekki á vald yfirjarðneskra afla né áhrif þeirra.
Við ölum fólkið upp til að trúa á sinn eigin mátt og megim
á styrk verkalýðsins og hæfni hins vinnandi fólks til að ger*
breyta veröldinni, svo að allur verkalýður geti öðlazt frelsi og
frið og notið farsældar og hamingju við hið socíaliska skipulag-
Og 23. marz á því herrans ári 1960 lýsti Otto Grotewohl f°r'