Kirkjuritið - 01.10.1962, Blaðsíða 17

KIRKJURITIÐ
351
fleiri foreldrar í þéttbýlinu leitast við að koma börnum sín-
um í sumardvöl. Og hoilast er börnunum að geta verið í sem
nánustu og fjölbreytilegustu sambýli og samstarfi við nátt-
úruna og dýrin. Það tekst bezt á sveitaheimilum.
En hér er að öðrum þræði ýmiss konar vandi á ferðinni.
Og gæta verður ákveðinna takmarkana og reglna. Sveitaheim-
ilin eru ekki byggð með þessa starfsemi fyrir augum. Þess
vegna er mikil liætta á því, að sumir freistist til að taka fleiri
börn en verulega gott rúm er fyrir. Stundum athuga menn
heldur ekki í fyrstu að gæta þess, að óhjákvæmilegt er að
börnin bafi með sér heilbrigðisvottorð, eins og þegar þau fara
í skóla. Og að nauðsyn ber til að læknar og barnavemdar-
nefndir fylgist vel með rekstrinum og aðbúnaðinum. Hér eiga
margir svo mikið í húfi. Þess er þó skylt að geta, að yfirleitt
hefur þetta gengið vel fram að þessu. Og vissulega óskandi
að fleiri slíkir dvalarstaðir bjóðist framvegis.
En óbjákvæmilegt er, að gefin verði út ítarleg reglugerð um
þessi beimili, og mun Barnaverndarráð hrinda því í fram-
kvæmd. Það er öllum aðilum til góðs.
Það, sem kirkjuna vantar mest
Oss dylst það ekki neinum, að rnargt fer aflaga innan kirkj-
unnar og kristindómurinn á sorglega lítil ítök í hugum nú-
tírnamanna all flestra. Vér ræðum og ritum um vandamál æsk-
unnar, illa kirkjusókn, dofann í safnaðarlífinu og annað þar
fram eftir götunum. Það er óbjákvæmilegt að leita orsakanna
°g gera sér grein fyrir umbótaþörfinni. Gallinn er sá, að vér
gerum þetta of oft í ásökunartón, en gröfumst ekki nóg fyrir
raetur meinanna.
Þegar ókristnir menn: Gyðingar, Múhameðstrúar Buddistar
°g jafnvel heiðingjar koma til Evrópu austan úr Asíu eða
siuinan úr Afríku nú á dögum, lýsa þeir því ósjaldan yfir, að
þeim blöskri bvað vér Evrópumenn séum ókristnir. Sumir
Eæta því við, að sú kynning liafi verið sér uppörfun til að
heiðra betur sín eigin trúarbrögð.
Þetta er liarður dómur, en þess verður að vér gefum honum
gaum. Vér þurfum einnig að minnast þess, að liann sprettur
ekki af því, að þessum gestum finnist til um, bvað kristin