Kirkjuritið - 01.10.1962, Blaðsíða 15

KIRKJURITIÐ
349
Aðeins eitt dæmi: Kennari kann að þurfa að greiða þúsund-
ir króna í strætisvagnagjald til að geta rækt starf sitt, en fær
ekki að draga það frá tekjum sínum. Annar maður notar bif-
t'eið til að rækja starf sitt og er heimilt að telja liæfilega upp-
hæð til frádráttar af þeim sökum.
Ranglæti skattalaganna og framkvæmdar þeirra er þeim
Jnun hörmulegra fyrir þá sök, að ef allir teldu fram með 1 ík-
um liætti og nokkurn veginn jafn samvizkusamlega, mundi
enginn þurfa að kvarta yfir útsvari sínu, né sköttum, þótt
bæjar-, sveitar- og ríkissjóðir fengju eins liáar uppliæðir og
nú eru innheimtar. All margir efnalitlir menn, sem nú gjalda
næstum óbærilegar uppliæðir, slyppu alveg, eða a. m. k. að
miklu leyti. Hinir efnameiri gyldu liins vegar flestir nokkru
hærra, en enginn þeirra svo, að þeir fyndu tilfinnanlega til
þess. Það er ójöfnuðurinn, sem svíður og grefur meira og meira
úm sig. Hvenær fáum við þá þjóðarleiðtoga, sein skera í mein-
ið? Og með livaða hætti og afleiðingum verður það, ef slíkt
díegst of lengi?
Eitt, sem ekki má lengur dragasl
Synoduserindi Auðar Eir, sem birtist í síðasta liefti Kirkju-
t'itsins, vakli verðskuldaða eftirtekt. Mönnum skilst belur en
úður, hvað þrátt fyrir allt, er þó unnið í mannúðarmálum, þótt
enn fleira kalli að og knýi á.
Nauðsynlegast er sennilega að sinna sívaxandi æskulýðs-
vanda.
Drengjaheimilið í Breiðuvík liefur ekki notið þeirrar um-
!>yggju og eflingar, sem skyldi. Staðarvalið liefur verið um-
deilt og stjórnarvöldin treg til að láta af liendi nægilegt fé til
^ygginga og annarra framkvæmda. Nú er þó svo komið, að
þau munu liafa fullan skilning á þeim nauðsynjum og standa
'°nir til að viðkomandi ráðlierra, Gylfi Þ. Gíslason, styðji
°tullega að æskilegri uppbyggingu þess lieimilis. Það liefur
°g sannað tilverurétt sinn með áþreifanlegum liætti. Af um
drengjum, sem þar liafa verið í vist um skennnri eða lengri
Þnia, liafa aðeins fimm lent á ný út á villigötum, eða í veru-
Jeguni vandræðum. Hinir allir Iiafa náð sér á strik, að því er
kezt verður vitað.