Kirkjuritið - 01.10.1962, Blaðsíða 20

KIRKJURITIÐ
354
Það voru ræður sein brenndu, boðskapur eldhuga, sem kveikti
þetta bál.
,„Þér standið ávallt gegn heilögum anda,“ sagði Stefán.
Standa menn ekki enn gegn heilögum anda Guðs? Vissulega,
og jafnvel enn ver en áður, því að nú virðist oft sem engin
orð brenni eða bíti á andvaraleysið.
Sá lýður, sem elur upp ungmenni, er verða innbrotsþjófar
og alls konar vandræðamenn, sú kynslóð, sem stundar svik
og pretti í fjármálum og viðskiptum, sem drekkur, svallar
og stundar ólifnað, lifir í andvaraleysi, léttúð, makindum og
lausung, stendur vissulega „gegn beilögum anda“ og kemur
þannig í veg fyrir að orðið geti nauðsynleg siðbót í landinu.
Kristur sagðist vera kominn til að kveikja eld á jörðu, og
hin örfáu útvöldu vitni, sem liann sendi út meðal „rangsnú-
innar og gerspilltrar kynslóðar“, voru eldhugar. Þeir böfðu
lilotið gjöf andans, bina heilögu glóð, eldinn sem vermir, lýsir
og brennir. Boðskapur þeirra var kraftprédikun, orð þeirra
brenndu, tónninn var þessi:
„Heyrið nú, þér auðmenn, grátið og kveinið yfir þeim eymd-
um, sem yfir yður munu koma. Auður yðar er orðinn fúinn
og klæði yðar eru orðin mölétin, gull yðar og silfur er orðið
ryðbrunnið, og ryðið á því mun verða yður til vitnis og eta
hold yðar eins og eldur. Þér hafið fjársjóðum safnað á síð-
ustu dögunum. Sjá, laun verkamannanna, sem liafa slegið
lönd yðar, þau er þér hafið liaft af þeim, hrópa, og köll korn-
skurðarmannanna eru komin til eyrna drottins hersveitanna.
Þér liafið lifað í sællífi á jörðinni og í óhófi, þér hafið alið
hjörtu yðar á slátrunardegi. Þér liafið sakfellt, þér hafið drepið
hinn réttláta, liann stendur ekki gegn yður.“ — Slík orð
brenna.
Fyrirmyndina liöfðu postular Ivrists. Hvernig talaði hann
sjálfur í helgidóminum?
„Yei yður, fræðimenn og Farísear, þér liræsnarar! Þér lokið
himnaríki fyrir mönnum, því að þér gangið þar eigi inn, og
leyfið eigi lieldur þeim inn að komast, er ætla inn að ganga . . •
Vei yður, fræðimenn og Farísear, þér hræsnarar! Þér hreins-
ið bikarinn og diskinn að utan, en að innan eru þér fullir
ráns og óliófs . . .
Vei yður, fræðimenn og Farísear, þér hræsnarar! Þér líkist