Kirkjuritið - 01.10.1962, Síða 40

KIRKJURITIÐ
374
stofuna, liann liefði allur verið haltur og skakkur og gengið
við hækju. Hefði liann átt ákaflega örðugt með að komast upp
stigann, því að hann gekk við hækju. Síðan, þegar upp á loftið
kom, hefði liann sezt á koffort við rúm okkar lijóna og setið
þar lengi, en þegar hann hefði staðið upp, hefði hann verið
svo lengi að því og átt fjarska bágt með að komazt á fæturna.
Það er í einu orði sagt, hún gaf svo nákvæmlega lýsingu af
Þorkeli sáluga, að við liefðujn ekki getað lýst honum réttar,
sem vorum honum nákunnug, enda þekktum við hann strax
af þessari lýsingu.
Seinni part þessa sama dags kom Hólmfríður í kynnisferð
til Guðrúnar minnar, án þess að við ættum nokkra von á henni.
Þær liöfðu ekki sézt síðan að við fórum frá Mánaskál, enda
er langt á milli, þar sem XJlfagil er nær utast á Laxárdal, en
Æsustaðir fremsti bær í Langadal. Að Halldóra gæti haft
nokkra liugmynd um komu Hólmfríðar var allsendis ómögu-
legt. Hún var nýlega flutt langt að, norðast úr annari sýslu
og hafði hvorki heyrt né séð þau, Þorkel eða Hólmfríði.
Það var þráfalt þegar ég fór eitthvað út af lieimilinu, livort
sem ég var lengur eða skemur í burtu, að Halldóra sagði við
konu mína, svo sem einum tíma áður en ég kom: „Nú kemur
Sigurður“. Það stóð ætíð heima.
Magnús Björnsson:
Svarab í sumartunglib
Þorkell Jónsson á tJlfagili var í vinfengi við Gísla bónda
Jónsson á Neðri-Mýrum, granna sinn, og Sigurlaugu Benedikts-
dóttur, konu hans. Hann fór til þeirra kynnisferðir á efri árum
sínum og var einatt um kyrrt nokkra daga. Er hér var komið,
gerðist liann hrumur og átti erfitt um ferðalög, gengin mjög út
mjöðmin og reið í söðli, færi liann bæja milli.
Nú er það vorið 1869, að Þorkell kemur að Neðri-Mýruni
og er þar á sumardaginn fyrsta. Þá var bjart veður og fag-
urt. Fyrir liáttatíma um kvöldið staulaðist Þorkell lit og fram
í hlaðvarpann, stóð þar og horfði á tunglið. Ungur sonur Neðri-
Mýra-hjóna, Lárus að nafni, kom iit í dyrnar og kallaði: