Kirkjuritið - 01.01.1963, Blaðsíða 26

20
KlllKJ UltlTll)
ísleiizkan kandidat i'yrir lieimiliskennara lianda mörgum stálp-
uðum bömum. — Ég ætti J»ó að vita, sögðu Jteir, að allir ís-
lenzkir stúdentar væru drykkjumenn. — Ég skrifaði svo seinna
á undan yður bæði til Askov og víðar þar sem ég vissi að þér
ætluðuð að nema staðar liér í Danmörku“.. — Þegar ég beyrði
jietta, sneri ég alveg við blaðinu, fékk meðmæli hjá séra
Bjarnesen, séra Olfert Ricard og persónulegt meðmælabréf
frá séra Moe Skanderup til vinar hans Chr. Hall stiftprófasts
í Osló og formanns Landssambands kristilegra æskulýðsfélaga
í Noregi. En ég ætlaði að byrja Noregsförina með því að sækja
ársþing þeirra félaga í Bergen.
Skömmu síðar fór ég til Nellemanns, Islandsráðlierra, til að
sækja um 200 kr. ríkisstyrk til Noregsfarar. Ég var |>á með
meðmælin í vasanum og bauð lionum að sjá jiau. En lionum
Jiótti sýnilega nóg meðmæli að Ólafur Halldórsson, deiklar-
stjóri í Islandsráðuneytinu liafði skrifað á umsóknina, að sér
væri kunnugt um að rétt væri frá öllu skýrt í umsókninni.
Nellemann steinþagði, en sendi mér styrkinn eftir 2 eða 3 daga.
Var öll för min á hans fund liarla ólík för Einars Benedikts-
sonar út af Marconimálinu. — En sú saga á ekki lieiina liér.
Ekki leið á löngu áður en ég rakst á að meðmælin komu
að góðu liði. Ég fór sjóleiðis frá Friðriksliöfn á Jótlandi til
Kristjánssands í Noregi og samdægurs þaðan með strandferða-
skipi til Bergen. Þar voru margir Norðmenn, sem ætluðu á
ársfundinn í Bergen. — Ég þekkti jiarna engan, og enginn
vissi neitt um mig. Danskur lýðskólakennari, sem mér var
samferða á fundinn, benti mér á livar Hall stiftprófastur stóð
á þilfarinu. Ég lieilsaði honum þegar í stað og fékk honuni
stórt umslag með meðmælabréfunum. Mér liafði undanfarið
gengið svo greiðlega að komast áfram meðal ókunnugra, að ég
bjóst við að stiftprófastur mundi láta sér nægja að líta laus-
lega á skjölin og sjá liverjir liefðu skrifað þau — og bjóða
mig svo velkominn til Noregs. En það var öðru nær, en að svo
færi. Hann las Jiau öll vandlega — og tvílas sumt, sýndist
mér. En eftir lesturinn sagði hann liarla alvarlega: „Þér eruð
heppinn, ungi maður, að liafa svona góð meðmæli“. „Nú, yður
lízt þá ekki meir en svo á manninn“, sagði ég alveg ófeiminn.
„Ég segi ekkert um það“, svaraði liann, en bætti svo við:
„Landar yðar 2 hafa dvalið undanfarið í Noregi, og ekki verið