Kirkjuritið - 01.01.1963, Blaðsíða 49

K I lí K J U It 1 TIF>
43
líka stórbrotið skáldverk. Það er í
henni seiður mikilla vatna í víð-
lendum myrkviði.
SigríSur lijörnsdóttir jrá Miklabœ:
l LJÓSI MINNINGANNA
— Bernsku- og æskuminningar —
PrentsmiSjan Leiftur. 1962.
Síðastliðna áratugi hafa alls kon-
nr minningahækur verið einn megin
állinn í hókaflóðinu. Og er orsök
bess hin iniklu tímamót, sem sú
kynslóð, er nú er miðaldra eða
'Heira, lifði og ekki eiga neina hlið-
stæðu síðan land byggðist. Eg minn-
>st þess })ó ekki að nein prestskona
hafi fyrr rakið æviþræði sína í
keilli hók. Fer vel á því að frú Sig-
fíður Björnsdóttir riði þar á vaðið.
Hún er af góðu hergi brotin og alin
uPp á þjóðkunnu prestsheimili, var
síðan lengi prestskona í sveit, en
hefur síðustu órin tekið ])átt í ýmsu,
a. opinberum störfum hér í höf-
uðborginni.
Frú Sigríður er prýðilega rit-
fær. Frásögn hennar er látlaus en
l'ýð og heiðríkja yfir henni allri.
Víst eru þættirnir mismerkir, enda
uPpistaðan misjöfn. Að öðrum
þræði eru frásögur, að hinum fyrst
°R fremst lýsingar vissra geðhrifa.
Höfundur segir innilcga frá föð-
,lr sinum, sem var ínaður ágætlega
'el að sér og víðkunnur fyrir ljúf-
■nennsku sína. Heilög stund er fal-
leg mynd af andláti gamallar konu.
KvöldfriSur lýsir vel andblæ þeirra
stunda, þegar húslestrarnir voru
lesnir. Feigðarför Benedikts og
mynd Guðmundar gamla festast
manni í minni.
Lýsing Steingríms á Silfrastöðum
hefði átt að vera fyllri — liann var
svo sérkennilegur og suma ferða-
söguþættina finnst mér minnst til
um. Slíkt er auðvitað smekksatriði.
Þó sakna ég þess mest að frú Sig-
ríður skuli ekki hregða upp fleiri
myndum af hinu annasama lífi ís-
lenzkra prestskvcnna á mörgum
kirkjustöðum, sem lágu í þjóðbraut.
Barnmargra mæðra, sem þurftu að
stýra mannmörguin heimilum og
vera þess alltaf viðhúnar að taka
ó móti mörgum gestum — ekki
sízt messudagana. — Það er sann-
arlega mikil saga. Og höfundur
átti þar sinn þátt, sem í hókinni er
að mestu látinn liggja í þagnargildi.
Sliolom Aseh:
GYÐINGURINN.
Leiftur 1962.
Með þessu hindi lýkur hinni stór-
merku sögu, sem Magnús Joc-
humsson hefur íslenzkað. Hér gefst
mikil innsýn í hinn gyðinglega
hugmyndaheim og lesandinn sér
marga hluti í annarri hirtu en liann
á að venjast. Þetta er meira en
skemmtilestur, það er hók sem
vekur mann til hugsunar.
G. Á.