Kirkjuritið - 01.01.1963, Blaðsíða 18

12
KIHKJURITIÐ
ylja oss um hjartarætur á gamlársdag? Þú er það, sem kirkju-
garðurinn rís. Og vér segjum við vinina Iiorfnu: Hvað varð
af ykkur? Molilin, sem hylur bein ykkar, gróf hún urn leið
ást ykkar, von og trú? Er liin dynjandi móða gleymskunnar
fallin að eilífu á milli yðar og vor, eða búið þið í því ríki, þar
sem lirörnun og dauði er ekki framar til og andinn lifir í
dýpra fögnuði en liér er auðið að skynja? Komum vér einnig
þangað, þegar fylling tímans leysir oss úr nauðum?
Svipir framliðinna liafa ekki liátt, en þeir minna oss á, að
vér stöndum sjálf feti nær að flytjast inn í þetta þögula ríki.
Og viltu þá, að minningin um þig verði Ijúf þeim, sem standa
yfir moldum þínum, svo að þeir gjarnan vildu sjá þig aftur
eitt gamlárskvöld, þegar allir álfar og andar fortíðar og fram-
tíðar fara á kreik? Eða er þér sama, þó að allir verði fegnir
að hafa sex fet af mold yfir liöfði þér?
Vötn verSa að víni
Ekki verður því neitað, að margir drekka vín sér til óhóta
og þá kannske ekki sízt á gamlárskvöld, og hæfir það ekki vel.
Gætum vér þá óskað þess, að vatn yrði að víni eða mundum
vér telja það hátíðarbót?
1 þessu sambandi er rétt að geta þess, að ekki getur þetta
orðið nema með kraftaverki Guðs, og fyrsta kraftaverkið, sem
Drottinn vor vann í Galileu var einmitt það að breyta vatni í
vín. Þetta var til þess gert að efla veizlugleðina í brúðkaupinu
í Kana. Orðrétt segir í guðspjallinu: „Þetta sitt fyrsta tákn
gerði Jesús í Kana í Galileu og opinberaði dýrð sína“.
Til mundu vera þeir menn, sem lielzt kysu, að þessi frásögn
væri strikuð út íir Nýja testamentinu. En þarna stendur liún,
livort sem mönnum h'kar betur eða verr. Reyndar verður þess
livergi vart í guðspjöllunum, að Jesiis liafi haft nokkra sér-
staka ömun á víni. Til voru líka strangir bindindismenn á
lians dögum, sem kölluðu hann vínsvelg í niðrunarskvni. En
liann lét sér öldungis á sama standa og benti þeim liinum
sömu á, að ekki saurgaði það manninn, sem inn í liann færi,
heldur miklu fremur þær illu hugsanir, sem út af lionum
kæmu.
Ég vitna ekki í þetta til þess að láta liggja að því, að Jesú