Kirkjuritið - 01.01.1963, Blaðsíða 35

Scra Bjarni SigurSsson:
Endurreisn Skálholtsstaðar
Af frétluin má ráða, að Kirkjuþing liafi fallizt á þá ályktun,
að gildandi kirkjulöggjöf væri í nokkru áfátt og þyrfti endur-
skoðunar við. Tekur það væntanlega þá rögg á sig, þegar stund-
líða, að vinna að nýskipan kirkjulöggjafarinnar. Mundi
kirkjunni vera ærinn styrkur að eiga framkvæmanlega lög-
gjöf við að styðjast eins og aðrar þær stofnanir þjóðfélagsins,
sem nokkurs starfs er vænzt af á annað borð.
Ekki var ætlunin með þessum línum að abbast upp á forn-
eskjuleg lagaboð kirkjulegs efnis. Af gefnu tilefni lilýðir þó
að drepa á ein þeirra, sem mega lieita ný af nálinni miðað við
inörg önnur.
í lögum um vígslubiskupa nr. 38 1909 segir svo í 3. gr.: —
”Annar vígslubiskupanna vígir biskup landsins, er svo stendur
a’ ;|Ö fráfarandi biskup getur eigi gert það. í forföllum biskups
^gja þeir og presta, hvor í sínu umdæmi“. Og enn segir svo
1 somu grein, að fyrir biskupsverk „greiðist þeim úr landsjóði
borgun eftir reikningi“.
Embættisheitið vígslubiskup bendir eindregið til, að lögin
seu tæniandi um starfssvið þeirra, þ. e. að lögum beri ekki
nndir þá önnur embættisverk en vígslur, ef biskup getur ekki
komið þeim við. Ákvæðið um laun vígslubiskupa, að þeim
skuli greitt eftir reikningi fyrir hvert einstakt biskupsverk,
arettar enn frekar þennan skilning um hið þrönga starfs-
s'ið þeirra. Og þótt launagreiðslum liafi síðar verið breytt
með launalögum, liaggar það engu um þessa túlkun. Þar er
ekki lieldur um að ræða neitt endurmat á starfi vígslubiskupa,
'eldur koma þar önnur sjónarmið til. Annan skilning en liér
gremir, er með öllu óheimilt að leggja i lagabókstafinn, enda
Pott fela megi vígslubiskupi að gegna biskupsembætti í for-