Kirkjuritið - 01.01.1963, Blaðsíða 31

KIRKJURITIÐ 25
og li jarta vort er órótt unz það livílist hjá þér“. Síðan ern um
þaS bil sextán hundruð ár.
En guðsleit þessa manns vekur enn eftirtekt og umhugsun,
slær á streng, sem býr í livers manns brjósti. Sést það á því,
að Menningarsjóður skuli nú gefa út Játningar hans í þýðingu
kiskupsins.
Eftirtektarvert að það kvæðið, sem nxi er oftast vitnað til
i hinni nýju hók Hannesar Péturssonar: Stund og staSir minn-
ir á h'ka leit:
Það er skammt þangað
sem ég þarf ekki að fara
örskammt
enn styttra á morgun
í framandi lönd
út á fjarlægan lijara
jarðar
og stjarna.
Það er langt þangað
sem ég þarf að komast
endalaus ganga
um annarlega slóð
ferðin heim
inn í lijörtu mannanna.
Og þó svo ég talaði
tunglum engla.
Ég lief alltaf haldið að Hannes mundi snúa í þessa áttina.
Eess vegna er svo mikils af honum að vænta.
jNóbelsverðlaunaskáldið sænska, Per Lagerkvist, hefur í síð-
Hstu bókum sínum leitað hinnar eilífu uppsprettu líkt og
Idndin þráir vatnslindir í myrkviðnum.
Pdgrim pá havet heitir sú síðasta og segir titilinn ljóst til
llm efnið. Þar segir í bókarlokin:
»Hann lá og liugleiddi liið æðsta, hið lielgasta í lífinu, liversu
]hí ef til vill væri farið. Að það ætti sér ef til vill aðeins stað
1 draumi, þyldi ef til vill ekki raunveruleikann, að maður
vaknaði upp frá draumnum. Og þó ætti það sér samt sem áð-