Kirkjuritið - 01.12.1965, Síða 46

476 KIRKJURITIÐ
D S SkáldiÖ frá Fagraskógi
ENDURMINNINGAR UM DAVÍÐ
STEFÁNSSON
Kvöldvökuútgáfan Rvík. 1965.
PrentsmiÖjan Hólar h.f.
Þessari bók veróur tekió tveim
liöndum og menn veröa óðlátir í aö
lesa hana um land allt. Davíó var
manna ástsælastur og ilinur hins
mikla Fagraskógar ljóðheima hans
kveóur ótöldum öldum og óbornum
í eyrum. Eins og skylt var er hókin
falleg á allan hátt, með mörgum
])rýóilegum myndum og rituð af
miklu vinarþeli. Kynslóó Davíðs
flytur hún aó vísu ekki margt nýtt,
því aó lífsferill lians var ekki ýkja
sögulegur á ytra borði og enginn
svo náinn vinur lians, aó Davíó
leyfói bonuin aó lesa hug sinn all-
an eins og opna bók. Hann var
einförull aó upplagi og geróist æ
innhverfari með aldrinum eins og
alkunnugt er. FramtíÓin sækir þó
mikinn fróðleik í þessa bók.
Ræói oss og henni færir hún
Davíú lieiin eins og liann var í liópi
náinna vina: mikió skáld og allra
manna hjartahlýjastur, hundinn
ættliyggó sinni og fósturjöró í l)áóa
skó, eldheitur hugsjónamaúur, trú-
heitur. Lífsnaulnarmaóur í aó’ra
röndina, en heimsafneitari í hina.
Ástríóufullur bókasafnari.
Þaó er hreinn óþarfi aó romsa
hér upp heiti allra greinanna og
liöfunda þeirra. Eg nefni aóeins
eina, þá, sem mér hreinskilnings-
lega sagt þótti mest koina til: Frá
Æskudögum eftir frú Huldu Á.
Stefansdóttur. Látleysi liennar og
Ijúfleiki, andhlær og efni minnir
mig á sum þau kvæói DavíÓs, sem
margan hafa hrifið mest og flestir
vildu kveðið liafa.
Þólt þetta sé sagt, er vissulega
skylt aó þakka Árna Kristjánssyni
og Andrési Björnssyni, sem sáu um
útgáfuna, sem og öllum höfundun-
um skerf þeirra til hókarinnar.
SPEKIRITIN — JOBSBÓK, SÁLM-
AR, ORÐSKVIÐIR, PREDIKAR-
INN
Asgcir Magnússon þýddi úr hehr-
esku og skreytti.
fíókaútgáfa MenningarsjóÖs 1965.
PrentsmiÖja Jóns Helgasonar.
Um þetta einstæúa rit og mikla af-
reksverk væri skylt aó skrifa langt
mál, ef rúm leyfói. Sú er bót í máli
aó þess hefur áóur verió getió í
Kirkjuritinu og birt sýnishorn af
liandritinu. Var verðlaunaÓ af
Kirkjuráói 1957. MeginefniÓ er
Jobsbók, sem Ásgeir hefur þýtt alla
úr frummálinu og fært í íslenzkan
ljóóbúning. Er aódáunarvert livílíkt
erfiói liann liefur á sig lagt, fyrst
vió aó læra hebrezkuna og síú’an
fella textann í ljóóstafina. Hafa
fróóir menn lagt mikió lof bæói á
kunnáttu hans og leikni.
Eg tek hér eitt sýnishorn af handa-
hófi. Þaó er upphaf 25. Davíús-
sábns:
Hinn eilífi er minn birðir,
og engan hlut brestur lengur.
I haglendum má ég hvílast,
þar hnígiir lind mér til yndis.
Hann leió’ir mig vizku vegu,
og veigar hans önd mín teygar.