Kirkjuritið - 01.10.1966, Blaðsíða 15

Gunnar Árnason:
Pistlar
Uörmuleg saga
Eg hef alltaf borið vinarþel til rómversk-kaþólsku kirkjunnar
°g vitað að innan vébanda liennar liafa margir mestu og beztu
forvígismenn kristninnar lifað og starfað á fjölmörgum sviðum.
Hún er líka móðurkirkjan og lang fjölmennasta og álirifa-
mesta kirkjudeildin.
Það er sjálfgefið að liún liafi sína veikleika og ávirðingar. Svo
er um allar stofnanir sem einstaklinga.
En mér kom það á óvart að yfirmenn liennar ættu jafn illa
sögu og ég nú befi kynnzt.
Eg lief nýlesið bók um páfadæmið: Das papslum eftir dr.
Eert Buclineit, kaþólskan mann. Þetta er mikið rit að vöxtum
sem vonlegt er, því að það liefst með frásögn af stofnun kirkj-
Unnar og dvöl Péturs postula í Rómaborg og nær alla leið til
Eáls páfa VI, sem nú situr að völdum. Rétt kirkjuleg stjórnar-
vold liafa samþykkt útgáfu þess, sem tryggir að páfunum mun
llar ekki borin verri saga en efni standa til.
Bókin er skrifuð í alþýðlegum stíl og stiklað á stóru. Höf-
Undur dregur ágæti páfanna mest fram í dagsljósið og fer
ekki fleiri orðum um galla þeirra og mistök en bann telur
knúinn til.
Þeim mun sorglegri er sagan og skuggalegri.
Eetta er fyrst og fremst saga valdagræðgi og valdspillingar.
Pram um miðja síðustu öld komast aðeins stöku mikilmenni
d páfastól. Enn færri menn, sem auðkennast mest af kristnum
auda, þótt til séu þeir eins og Jóliannes 23.