Kirkjuritið - 01.10.1966, Side 32

KIRKJURITIÐ
366
syni, seinna borgarstjóra í Reykjavík. Öllum, sem heyrðu, er
minnisstætt hið frábæra tón lians og eins, er bann söng með
sálmana við messugerðir. Mátti þá glöggt greina liina hljóni-
miklu bassarödd prestsins um alla kirkju. Engum vafa er und-
irorpið, að liann befði náð langt á því sviði, ef bann liefði lagt
stund á söngnám.
Kynni af mínum gamla sóknarpresti liófust að verulegu leyti,
er ég varð prestur á Raufarliöfn og hann þá prófastur minn.
F1 jótt kom í ljós, að hann var skyldurækinn um skýrslugerðir
allar. Fasmikill var liann við framkvæmd embættisverka. Af
stakri kostgæfni sinnti hann embættisfærslum, var skrifstofu-
maður ágætur og bókhald lians var allt til fyrirmyndar. Þar
naut sín meðfædd snyrtimennska, sem og var áberandi í klæða-
burði lians og híbýlaprýði á prestssetrinu. Hann bar mikla virð-
ingu fyrir embætti sínu og var einn þeirra gömlu embættis-
manna, sem aldrei gleymdu liinum forna akademiska anda og
gamalklassisku stúdentshugsjón.
Á stúdentsárunum hreifst sr. Þórður af sálarrannsóknum og
mun liafa sinnt þeim málum nokkuð. Hann var einlægur spín-
tisti og í predikunum bans kom glöggt fram barnsleg sannfær-
ing um annað og betra líf annars lieims.
Sr. Þórður lifði tíinana tvenna um búskaparliææti sveita-
presta. Framan af árum hafði hann nokkuð fjárbú enda þ;1
auðvelt að fá fólk til þeirra starfa. Seinni árin varð hann að
ininnka bú sitt, sökum fólkseklu, en leitaðist við að nýta hlunn-
indin, reka og æðarvarp.
Sem að líkum lætur um mann, er jafnlengi og sr. Þórður
bafði verið þjónandi á einum og sama stað, þá var lians meira
og minna saknað af sóknarbörnum lians, er liann fékk lausn
frá embælti fyrir réttum ellefu árum. Hans var saknað sem
bins virðulega prests, sem eftir beztu getu vildi standa vel i
stöðu sinni, og þá ekki síður sem liins barnslega góðmennis,
sem öRum var lilýtt til, er náin kynni fengu af lionum. Eu
þegar ég nefni bið barnslega í fari lians, þá liefi ég nefnt það,
sem einkenndi liann allt frá því ég kynntisl honum fyrst, ungur
sveinn í foreldralmsum og þangað til ég síðast átti tal við hann,
nokkru áður en liann lézt. Og liið barnslega í eðli hans, styrkt