Kirkjuritið - 01.10.1968, Síða 3

Sura Benjamín Kristjánsson:
Effata
Prédikun flutt á Hólum í Iijaltadal 13. ágúst 1967,
er minnzt var Jóns biskups Ögmundssonar.
Og hann fór aftur frá Tyrusarbyggöum og fór um Sídon til
Galileuvatns, um miSjar DekapólisbyggSir. Og þeir færa hon-
um mann daufan og málhaltan, og fteir biSja hann aS leggja
hönd sína yfir hann. Og hann vék honum afsíSis frá mann-
fjöldanum, stakk fingrum sínum í eyru honum og vœlti tungu
hans meS munnvatni sínu. Og hann leit til himins, andvarp-
aSi og segir viS hann: Effata! ÞaS er: opnist þú. Og eyru
hans opnuSust og haft tungu hans losnaSi og hann talaSi
rétt. Mark. 7. 31—35
Kraftaskáld
forneskju liefur trú manna á hið lifanda orð löngum verið
)r*ikil. Með vorri þjóð var trúað á kraftaskáld, og ef rúnir
v°ru ristar á kefli, fylgdu þeim sérstakir töfrar. Ósjálfrátt
liafa menn skilið, að máttur andans og vitsins fann útrás í
1‘inu lifanda orði, og það eru þessir kraftar framar öllu, sem
ráða örlögum landa og lýða.
Hvergi kemur þessi trii skýrar í Ijós en í sköpunarsögu Biblí-
'innar. Þar stendur: Þá sagði Guð: Verði ljós, og það varð
l)ós! Með máttarorði sínu skapar hann bæði liimin og jörð,
s°i og stjörnur, allan jarðargróða og kvikfénað. Og loks þókn-
aoist lionum að skapa manninn í sinni mynd.
Sumum kunna að þykja þessar liugmyndir fremur bama-
Hgar og hera vitni um fáskrúðugt ímyndunarafl liinnar út-
vóldu þjóðar. En miklu nær sanni er þó hitt, að þær séu stór-
skáldlegar og beri vitni um innsæjan skilning og takmarka-
lausa trú liinna fomu, innblásnu liöfunda á vald andans yfir
efuinu. Vér sjáum höfund tilverunnar taka til starfa í óskapn-
aði geimsins. Það er tóm, og myrkur yfir djúpunum. Þá rýfur