Kirkjuritið - 01.03.1969, Blaðsíða 14

108
KIRKJ URITIÐ
öldnum manni sem mér er einnip; minnisstæður.
Hann var sænskur innflytjandi til Bandaríkjanna, skó"ar-
höggsmaður á yngri árum, en lilaut örkuml er tré féll á liann-
Þegar ég kynntist lionum, var liann búinn að Hggja ósjálf'
bjarga í 40 ár. Ég heimsótti hann í sjúkrahús. Hann lét nii?
fá peninga, sem liann hafði sparað saman af mjög litlum efn-
um, og hað þess að þeir yrðu notaðir öðrum til góðs. Pening'
unum kom ég til skila, en veit ekki hvern ávöxt þeir bárUt
en eitt veit ég, að út frá þessum aldna sjúkling kom ég ríkari
maður. Án þess að vita það, gaf hann mér góða gjöf með for'
dæmi sínu í trú og hugrekki.
Minnumst þess, að haustið hefur sína fegurð, ekki síður
en vor og sumar. Og lijá hinum kristna manni boðar hausti^
komu nýs vors í dýrð Guðs.
Kristur
Meistarar hafa með mörgum listum
minnilega í ræðu sinni,
vandað margt með vizku kennda,
versa snúð af Jesú þessum.
Enginn kann með orðum inna
alla hans dýrð með letrum skýrða,
þó hann fengi þúsund tungur
og þær allar á málið snjallar.
Jón Arason: Píslagrátur
I