Prestafélagsritið - 01.01.1925, Síða 105

Prestafélagsritið - 01.01.1925, Síða 105
100 Ásmundur Guðmundsson: Prestafélagsritiö. sveina, eins og vér hljótum öll að skilja, sem höfum mist einhvern af þeim, er oss þykir vænst um. í sál þeirra hefir gjörst eitthvað af hinu sama, sem alt af er að gjörast, þegar dauðinn heggur nærri hjartanu. Hver minning verður blandin söknuði og sorg yfa því, að hafa »ekki vitað hvað átt hefir fyr en mist hefir«. Og upp úr minningadjúpinu stígur sum augnablik mynd þess, sem oss þykir vænst um, eins og hann komi sjálfur til vor persónulega, og kærleiksandi hans leikur um oss. Svo hefir þeim vissulega einnig reynst ástvinum ]esú. En þar sem tíminn breiðir smám saman blæju sína yfir hjá oss og deyfir alt, að minsta kosti um stund, þá fór þeim ekki svo, heldur urðu minningarnar sífelt auðugri að lífi. Er þeirri reynslu rétt og fagurlega lýst með orðunum, sem eru lögð Jesú í munn í Jóhannesar guðspjalli: »Andinn heilagi, sem faðirinn mun senda í mínu nafni, hann mun kenna yður alt og minna yður á alt, sem ég hefi sagt yður!« Það, sem oft lætur um síðir straum minninganna hætta að renna hjá oss, varð þeim sterkust hvöt til að muna — dauði ástvinarins. Dauði Jesú varð með þeim hætti, að hann varpaði nýrri birtu yfir alt líf hans eins og fegurst og tilkomumest sólarlag. Er þá sólin dýrlegust, er hún gengur til viðar. Þeir gátu ekki annað, vinir Jesú, en mænt stöðugt vestur til Golgatahæðar. Þar hafði guðleg hetja gefið upp andann. Hann hafði aldrei vikið hið minsta frá því, sem hann kendi og lifði fyrir. Hann hafði barist við öll myrkraöflin, sem lögðust á móti, einhuga og djarfur, og hvergi hikað, þó það kostaði lífið. Hann hafði þolað kvöl og smán eins og glæpamaður og gengið frjáls í dauð- ann á krossi. I andlátinu hafði hann hrópað til Guðs og skilið þannig við með öllum kröftum sálar sinnar óskertum, að heiðinn hermaður hlaut að votta, að hann væri sannlega Guðs-sonur. Það var fullkomnað, sem hann hafði strítt fyrir. Dauði hans var fórnardauði, er birti skýrast af öllu veru Guðs og vilja. Því lengur, sem lærisveinarnir horfðu til krossins, því betur skildu þeir, að þar myndi ráðning á dýpstu leyndar- dómum tilverunnar og bezt svölun veitt mannshjartanu.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171

x

Prestafélagsritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Prestafélagsritið
https://timarit.is/publication/489

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.