Prestafélagsritið - 01.01.1932, Side 26

Prestafélagsritið.
Nathan Söderblom.
19
og héldi á þessu ári fagnaðarhátíð á eynni norður í ís-
hafi“. Hann lýsti í örfáum orðum áhrifum þeim, sem
helgi Ólafs konungs hefði haft á kristni þeirra. En saga
hans væri elcki enn á enda. Dagurinn liðni á Stiklastöð-
um heyrði henni til. Yzt í vestri sást blika í hafið, en blám-
aði af hæðum eystra. Og í miðri sveitinni, þar sem skift-
usl á grænir vellir og bleikir akrar, stóð kirkjan forna
með bændaherinn umhverfis. Sólin skein yfir tugum
þúsunda norskra karla og kvenna. Allir stóðu berhöfð-
aðir og sungu: „Sjá þann hinn niikla flokk sem fjöll“.
Það var ljómi yfir svip manna. Þjóðin var stödd þessa
stund uppi á fjalli ummyndunarinnar. En þungamiðja
ræðunnar snerist um Krist. Hjá honum slægi fölva á
þá alla, sem mennirnir hefðu talið helga. Stjörnurnar
blikna og liverfa, þegar morgunsólin rennur upp. Krists-
kirkja hefði þessi kirkja verið nefnd. Honum einum
aúti hún að vera lielguö. Og nú varð það í miðri ræð-
un'ni, sem ég hefi aldrei séð fyr. Ræðumaðurinn steig
niður og fáein skref i austur mót kórnum, lyfti baglinum
hátt og hrópaði: „Heill þér, Kristskirkja!“ Ég veit, að
þetta muni hafa hneykslað suma og þess sá jafnvel vott
í blaði á eftir. Það var talinn leikaraskapur og með öllu
óviðeigandi. En ekki greip það mig svo, heldur varð ég
snortinn af helgi og hrifningu. Og nú eftir alt það, sem
ég hefi heyrt um Söderblom síðan og einkum um æfi-
lok lians, þá er enginn vafi hjá mér um það, að hann
gjörði það, sem andinn blés honum í brjóst á þessari
stundu, eins og barn, sem hlýðir eðlishvöt sinni, eða
María í Betaníu forðum, þegar hún gleymdi öllu tilliti
til dóma annara og braut alabastursbuðkinn yfir höfði
Krists.
Þannig sá ég Söderblom síðast, og mér þykir vænt um
það, að ég hygg, að ég hafi fengið að sjá liann í réttu
ljósi. Og hins sama vildi ég óska ykkur öllum; því að
svo mikið bjó í persónu þessa merkilega manns, að
2.