Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 3

Kiypplmgurirm.
(Niðurl).
„Það er alveg satt, sem þú segir. En nú skulum
við tala dálítið um sjálfan þig. Jeg vildi feginn
hjálpa þjer eitthvað. Hvernig lízt þjer nú á að
komast á heimili handa krypplingum? Þar færðu
góða aðhjúkrun, getur sjað trje og blómog heyrt fugla-
söng. Jeg er fús á að útvega þjerþar aðsetur, Tómas.*
Veiki pilturinn. horfði löngunarfullum augum
upp í loptið, og sagði eptir stutta umhugsun: „Þakka
yður fyrií'. Jeg hef heyrt talað um þessi heimili
og einu sinni liefði jeg orðið feginn, ef einhver hefði
boðið mjer þangað. En nú kæri jeg mig ekld um
að lifa í allsnægtum, þegar Jesús leið kvalir og dauða
fyrir mig. Það gæti líka verið að mjer færi að
þykja ofvænt um þennan jarðneska munað; jeg vil
heldur líta á Jesúm hugsa um hann, og vinna fyrir
hatin þetta litla, sem jeg get; þangað til að hann sækir
mig heim til sín. Það er meira en lítið tilhlökkunar-
efni fyrir svona fátækling eins og .mig'að geta biíizt
við að komast hráðum heim til hans.“
„Jæja, drengur minn, jeg skal ekld þrengja þjer
til neins, en jeg ætla að minnsta kosti að sjá um
að þú getir haft góða aðhjúkrun og viðurværi hjorna