Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 5

5
Hann sagði þar opt söguna um „krypplinginn",
sem hefði eiginlega komið upp þessu húsi, og hún
varð til þess að margir fóru að leita Jesú og ýmsir
hikandi lögðu betur fram lcrapta sína til að vinna
fyrir hann.
Það komu við og við frjettir um Tómás, en
á jólaföstunni barst fregn um að nú hefði hann
fengið heimfararleyfi, væri kominn heim til Jesú.
Sami póstur, flutti og biblíuna hans Tómásar til
herramannsins, sem við höfum talað um. Pað var
auðsjeð að hún hafði ekki legið niður í skúffu eða
upp á hyilu óbrúkuð eins og biblían má sætta sig
við á flestum íslenskum heimilum, hún; var vætt
af mörgum tárum og slitin, enda hafði hún orðið
til blessúnar.
Yngsti sonur húsbóndans fjekk hana stundum
til lesturs, og athugasemdirnar, sem krypplingurinn
hafði skrifað viða neðanmáls og þá ekki sízt skilnað-
ar bænin (skrifuð viku áður en hann dó) — „Drott-
inn gefi að þessi heilaga bók megi verða einhverjum öðr-
um til eins mikillar blessunar og mjer,“ — höfðu svo
mikil áhrif á hann að liann helgaði Guði líf sitt og varð
seinna heiðingjatrúboði í Mið-Afríku. Hann fór með
biblíuna hans Tómásar þangað, sýndi hana svertingj-
unum og sagði þeim frá starfi hans.
Og hver vill nú skipa sæti krypplingsins og
vinna sálir handa Drottni?