Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 25

25
VI.
Hann þagnaði og börnin hrukku saman. Það
voru barin 3 högg á hurðina. Var þetta ákveðið
fyrirfram? Peim datt það ef til vill snöggvast i hug,
en sáu á alvörusvip föður síns að það var ekki.
„Katharína, “ sagði hann, „viltu fara fram og gæta
að hver það er?“. — Hann leit spyrjandi framan í
hana, þegar hún kom inn aptur.
„Guð stýrir öllu dásamlega,“ sagði hún, „það
er fátækur ferðamaður. “ — Börnin hoppuðu upp af
gleði og Lúther gekk fram að dyrunum. En svo
nam hann allt í einu staðar, heilsaði moð lotningu
og gaf börnunum merki um að vera róleg. — Það
þurfti samt ekki, þau stóðu grafkyr. „Fátæki ferða-
maðurinn" var Jóhann Friðrik kjörfursti, vinur Lút-
hers og verndari hans. Hann hristi snjóinn af
kápu sinni.
„Ferðamaður" sagði hann, „já fátækur iíka,
reyndar ekki alveg —, og þó er það svona samt
fi,ð við furstar erum sífátældr, því að við þurfum
allt af meira, en við höfum. Gott kvöld doktor
Marteinn og doktor Filippus! Gott, kvöld frú Katharína.
Myrkrið hjáipaði mjer til að koma ykkur að óvörum
Jeg hef reyndar vitað lengi doktor Marteinn að orðið
„fátæklingur" getur* opnað dyrnar hjá yður. En
tmg langaði til að reyna það sjálfur og það heppn-
aðist. Annars er jeg hjer á snöggri ferð um bæinn."
„Vill þá „fátæklingurinn" ekki setjast niður
snöggvast?" spurði Lúther.
„Jú; jeg er fús til þess,“ —
„Má bjóða eitt