Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 42

Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 42
42 skuldadögunurn, og þá or óvíst hvorir eiga erfiðara." — Þessi orð ómuðu enn í eyrum þeirra og ýttu við samvizku þeirra.-------Ilúsbóndinn sat með þremur drykkjubræðrum sínum við spila og drykkju- borðið. „Hjer er brjef til yðar," sagði vinnumaðurinn, sem kom inn, og rjetti húsráðanda brjef. „Brjef til mín núna? Ætli það sje ekki eitt- hvert betlið, sem aldrei tekur enda? — Nei, hvort í-------—,“ bætti hann við, þegar hann var búin að rífa umslagið, og grýtti brjeíinu út í horn. „Hvað er þetta? Þú hefur þó ekki brenntþig?" sagði einn drykkjubræðranna, og stóð um leið upp og tók brjefið. „Má jeg ekki sjá, hvað þetta er? það er þó vonandi ekki tilkynning um aðflutnings- bann? — Nei hver — —. Það er þá hann Mjölnir, sem einhver gamansamur templar sendir þjer í jólagjöf." „Jú, jú,“ svaraði veitingamaðurinn, sem farinn var að jafna sig aptur. „Það er annars Ijóta stað- an að vera veitingamaður. Maður hefir aldrei hús- frið fyrir þessu templarahyski. Það er hart að yflr- völdin skuli ekki vernda mann gegn því. Verði manni á að fara í kirkju, sem jeg raunar gjöri aldrei, þá má allt af heyra skammir um veitingarn- ar, og skreppi maður í bankann eða á pósthúsið með peninga, heyrist hvíslað allt í kring: „Blóð- peningar, blóðpeningar. “ — „Nei, nú held jeg þú sjert farinn að heyi-a of- vel, kuuningi, Peir pora ekki að segja það, ræflarnir,

x

Vekjarinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vekjarinn
https://timarit.is/publication/500

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.