Nýjar kvöldvökur - 01.10.1912, Blaðsíða 24

240
NYJAR KVÖLDVÖKUR.
þyrftum ekki að taka á okkar vatni þá þegar.
Veður var svalt og stilt um kvöldið og fallegt
að líta yfir tjöldin. Eg hafði þá nýfengið tjald
frá enska konsúlnum í Kaschgar, en sú saga
fylgdi tjaldinu, að ungur Englendingur hefði
dáið í því; en eg var ekki hjátrúarfullur. Úlf-
aldarnir voru á beit í kjarrinu í kring um
okkur, og nokkrar kindur, sem við höfðum
með okkur og ætluðum til matar. Haninn og
fáeinar hænur héngu í körfu á einum úlfald-
anum á leiðinni, og göluðu þau og klökuðu
ánægjulega þegar þau voru að tína upp fóður
sitt, Tveir hundar voru og með í förinni:
Jolldas fyrsti og Harnra.
Daginn eftir komumst við inn í ófærð svo
mikla af sandi, að úlfaldarnir hnutu og veltust
um. Við urðum því að hætta við að halda
til norðausturs, og láta sandhryggina miklu
verða á hægri hönd; var þá vel fært að kom-
ast áfram. Við grófum brunn á hverju kvöldi
og náðum vatni, en það var nokkuð sal.t; þó
urðu skepnur okkar fegnar því.
14. apríl fundum við uppsprettulind, og
hvíldum þar heilan dag. Hinn 18. sáum við
stöðuvatn, sem vafalaust stóð í sambandi við
Jarkent-darja og var skógur fagur í kring um
vatnið, en svo var hann þéttur, að víða varð
að höggva hann frá sér með öxi. Svo urðum
við að fara í geguum stóra flatneskju, sem
var alvaxin reyr, svo háum, að ekkert sást út
frá sér ef maður var ekki á baki úlföldunum.
Urðum við því ærið fegnir, er við sluppum
út úr reyrgresinu og náðum út á lágar sand-
bungur; þar úði alt og grúði af sporðdrekum,
en samt úrðum við að tjalda þar. Daginn eftir
Komum við að fjalli einu, sem stóð uppúr
sandauðninni og var norðan undir því dálítið
stöðuvatn og ágætishagar í kring. Rar tjölduð-
um við undir tveimur stórum popultrjám. Um
daginn varð 53 stiga hiti í sandinum, en svo
lagði þoku yfir alt um kvöldið, og varð þá
þægilega svalt. Mý og bitflugur suðuðu í loft-
inu, við og við kvökuðu froskar í feninu, end-
urnar gussuðu og bjöllurnar á úlföldunum
hringdu við og við í kjarrinu. Pað var svo
friðsælt og rólegt á þessum bletti, að hanr.
stóð fyrir hugskotssjónum okkar í raunum
okkar næstu daga eins og einhver paradís.
Hinn 21. apríl héldum við áfram vestan fram
uieð vatninu Tsjöll-köll, og tjölduðum við
suðurendann á Masar-tag. Fjallsmúlinn náði
nokkuð suður í sandauðnina, og hvarf þar.
Stóð fjallið því ekki í sambandi við fjallgarð
þann, er Preschevalski hafði fundið. Jolltchi
fullyrti að við ættum ekki nema fjórar dag-
leiðir áfram til Kotan-darja; en sú á fellur um
eyðimörkina frá suðri til norðurs, en er jafnan
þur nema síðari hluta sumars. Eftir 'iandkorti
Preschevalskis áttum við þó 120 kilómetra
(16 mílur) til árinnar ófarna. Eg taldi víst, að
það væri auðfarið á sex döguin, og mundum
við ná í vatn með því að grafa brunn tveim
dagleiðum frá ánni. En til vara bauð eg þó
að taka vatn með okku>- til 10 daga. og var
það þegar gert um kvöldið, og þótti mér
gleðilegt að heyra vatnshljóðið; við höfðum
ekki flutt vatn með okkur á meðan við fórum
með vötnunuin, til þess að hlífa úlföldunum.
Morguninn 23. apríl lögðum við af stað
þessa feigðarför. Við ætluðum að fara beint
austur sandana og ná svo vesturbakka árinnar.
Allir hagar hurfu þegar, og við gátum ekki
gert okkur von um að ná í neinn grashólma,
úr því að við færðumst fjær Jarkent-darja. Sand-
öldurnar fóru síhækkandi og fóru að verða
20-30 metra (60-Q0 feta) háar; við þrædd-
um öldubrúnirnar, því að þar var sandurinn
þéttastur. (Meira.)
í*jóðráð.
Bjarni: »Læknirinn minn hefur bannað mér
að bragða vín, og reykja má eg heldur ekki.
Pað er auma lífið.«
Árni: »Pví í fjandanum færðu þér ekki ann-
an lækni?«
Bjarni: »Ja, eg ætla nú einmitt að gera það.«
Fyrir sérstakar ástæður varð framhald af
sögunni Loforðið að bíða í þetta sinn.