Nýjar kvöldvökur - 01.10.1913, Blaðsíða 2

Nýjar kvöldvökur - 01.10.1913, Blaðsíða 2
218 NYJAR KV0LDV0KUR Svo spjölluðum við saman, þangað til við vorum komnir ofan að Lundúnabrúnni — þar settum við manninn í land. En rétt í því kom maður, riðvaxinn, lítill, ungur maður, og ekki sem hreinlegast klæddur, og kallaði: »Viljið þið vinna fyrir góðum ferjulaunum, drengir?* »Hvert?« »Til Gravesend, fuglar mínir, ef þið eruð ekki hræddir við salt vatn.« »t*að er löng leið,« sagði Tumi og hvísl- aði svo að mér, »það kostar ekki minna en tvær gíneur. — Liggur yður mikið á?« »Og andskoti. Eg gæti vel mist af skip- inu mínu. Hvað kostar farið ?« Tvær gíneur, herra.« »Jæja, komið þá með mér upp á veitinga- húsið og sækið með mér dótið mitt.« Við bárum farangur hans ofan í bátinn og rerum svo ofan ána með straumnum. Farþegi okkar var ræðinn mjög, og þóttist vera stýri- maður á Immortalité, fregátu með fjörutíu fall- byssum, sem lægi við Gravesend og ætlaði til Down og bíða þar skipana. Við komum að hlið fregátunnar seint um daginn og sáum við flaggið veifast yfir skutborðinu. Sjór var mikill, því að vindur stóð á móti straumnum, og höfð- um við því fengið talsverða ágjöf áður en við náðum að skipinu. En þegar við vorum við skipshliðina, ruggaði það svo mikið, að við héld- um að við mundum farast. En rétt um leið og verið var að draga farangurinn upp, bar að stórbát skipsins hlaðinn með vatni, og stefndi stýrimaður bátsins honum svo, að hann lenti á okkar bát, mölvaði hann í spón og sökk hann þegar. Hræddur er eg um að það hafi verið gert af ásettu ráði. Tumi og eg lentum á milli skips og báts, en bátsmenn héldu honum frá með árum og drógu ckkur upp. Flakið af okk- ar bát rak aftur með, og sá aðeins á hníflana. Við hristum okkur, fórum upp uppgöng- una og báðum einn af offíserunum að senda út bát til þess að ná ferjunni okkar. »Taliðvið varaforingjann — hann er þarna,* svaraði hann. Eg gekk til hans og sagði: »Með leyfi, herra — « »Hvern andskotann vilt þú?« »Bát, herra, til að — « »Bát? Ja hver déskotinn.« »Til að ná bátnum okkar, herra,« bætti Tumi við. »Náið honum sjálfir,« svaraði varaforingi, kallaði á hásetana og skipaði þeim upp. »Topp- inn upp, strengið jaðrana. Fljólt. Togið á rán- um. Setjið stórbátinn. Bátsmannsmáti!« »Hér, herra.« sBlístra sjóliðunum og afturliðunum að festa stórbátinn.* »Já, herra.« »Við missum bátinn okkar,« sagði Tumi við mig. »Þeir hafa brotið hann og eiga að ná honum aftur.« Tumi fór Svo til stýrimanns þess er við kom- um með og sagði honum frá vandræðum okkar. >Eg þori, svei mér ekki að segja eitt orð, því að eg hef sjálfur verið oflengi í landi. En því i fjandanum gáðuð þið líka ekki að bátn- um og skutuð honum frá, þegar þið sáuð stór- bátinn koma?« »Við gátum það ekki — það var verið að draga farangurinn upp.« sRað er nú satt — eg kenni í brjósti um ykkur. En eg verð að gá að dótinu mínu« — og með það fór hann. »Eg ætla að reyna aftur,« sagði Tumi og gekk til varaforingja. »Pað er hart að missa bátinn sinn og lífsuppeldi, herra,« sagði hann og tók til hattsins. Hann hvesti á okkur augun, leit eftir, hvort báturinn sæist, en rétt í því kom stýrimaður sá, sem eg gat um áður, upp — hann hafði enn ekki sagt til að hann væri kominn. »Tumi,« sagði eg, »það er þarna jula við skipshliðina — við skulum taka hana og ná bátnum okkar.« »Við skulum bíða ögn við og sjá, hvort þeir vilja ekki hjálpa okkur, og fá að minsta kosti ferjutollinn fyrst,« sagði Tumi, og við gengum báðir aftureftir.

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.