Nýjar kvöldvökur - 01.04.1935, Blaðsíða 48

Nýjar kvöldvökur - 01.04.1935, Blaðsíða 48
94 NÝJAR KVÖLDVÖKUR sofiö. Það gefur þeim mótstöðuafl gegn hitanum. Annað er ekki hægt að gera, og það er ekki mikið. En aðalatriðið er að verja þá, sem eftir eru, fyrir flugunum. Það eru flugnaskrattarnir, sem regnið sýnist draga upp úr jörðinni, sem bera sýkilinn á milli manna. Ef fluga stingur mann, er honum engin bjargar von. Nú erum við búnir í 10 ár að heimta flugna- net úr málmi handa setuliðinu. Þegar þau koma, verður það of seint- Má ég gefa yður ráð, María? Búið þér yður til flugnanet og byrgið gluggana hjá yður með fötunum yðar, ef þér hafið ekki annað betra«. »Það er nú svo með mig...« sagði Járn- María. Hún sagði ekki meira, en strax morg- uninn eftir kom hún með 5 flugnanet til læknisins. Hún hafði setið og saumað alla nóttina. Þetta var upphafið að lang- varandi baráttu við eiturflugurnar. Öll þunn efni, sem kaupmaðurinn hafði, voru keypt upp. Og María vann eins og for- stöðukona fyrir stærðar saumastofu; og það var líka hún, sem festi netin upp, til þess að verja hermennina fyrir á- gengni þessara örsmáu en lífshættulegu kvikinda. Svo þegar fór að skyggja, og flugna- hóparnir fylltu loftið eins og ský, þá kom Járn-María aftur, til þess að hta eftir hvort netin væru í lagi og óvinirnir hefðu hvergi smugu til að komast inn um. En það væri líka bæði ósannindi, og heimskulegt að viðurkenna ekki, að sam- tímis tók Man'a á móti heimsóknum þeirra, sem komu til hennar í allt öðrum tilgangi. Eða haldið þið, að margir menn séu til, sem staðið geta auglitis til aug- litis við ljótan og hættulegan sjúkdóm, sem engin tök eru á að forðast, og hafa kjark til þess að standa einir með ótta sinn? Nei, þeir verða eins og lítil börn að leita sér hughreystingar hjá — konu. En María fylgdi mörgum af hinum hug- deigu elskhugum sínum að síðasta auða. rúminu í hei*mannaskálanum, sem oft leit út eins og líkkista, til þess að læknirinn gerði þeim dauðann hægri með ópíum- gjöfum og kínín-innsprautingum, sem þó ekkert gagn gerðu- Það er víst enginn af þeim, sem af tilviljun lifði sjúkdóm- inn af, sem ekki minnist þess, að hafa séð Maríu beygja sig yfir hann og laga um hann í rúminu, þegar hann var veik- astur. Loksins hætti að rigna. Þegar þornaði um fóru að koma hafgolur. Forin á kirkjugarðinum þornaði og heiman frá Frakklandi kom yfirhershöfðingi til þess- að tala kjarkinn í hermennina og gera nauðsynlegar ráðstafanir, sem eins og kunnugt er, er æfinlega gert, þegar allt er orðið um seinan. Þegar vitanlega ekk- ert var hægt að gera fyrir þá dánu, var sjálfsagt að tala kjark í þá, sem eftir lifðu, og sýna þeim einhverja viðurkenn- ingu fyrir að þeir hefðu, þrátt fyrir alla hættuna, haldið út á staðnum. Hinum fáu eftirlifandi hermönnum var því safnað saman og látnir ganga fram hjá hers- höfðingjanum. Það var óálitleg sjón. Og að baki þessa fámenna, aumingjalega og hokna hóps, kom Járn-María, sýnilega feimin og treg. »Ég veit ekki hvað þeir vilja með mig?« tautaði hún við sjálfa sig. »Þetta er hjúkrunarkonan okkar«, sagði læknirinn, þegar hann kynnti hana fyrir yfirhershöfðingj anum- Yfirhershöfðinginn skildi hann. Hann heilsaði Jám-Maríu alvarlega og með lotningu — frammi fyrir hermönnunum, foringjunum og fánanum. »Það er ekki hægt að veita yður orðu, frú«, sagði hann, »en... viljið þér leyfa. mér að kyssa yður?« Það hafði aldrei áður komið fyrir Járn-Maríu, að neinn hefði be&id hana

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.