Nýjar kvöldvökur - 01.04.1935, Blaðsíða 15

Nýjar kvöldvökur - 01.04.1935, Blaðsíða 15
ÆFINTÝRI ÚR ÍSHAFINU 61 færzt líf. Rifur á ísnum trufluðu í engu ferð hans,. og hann x*ann auðveldlega yfir þröngai* sprungur. Hann rann einnig upp á íshi'yggi og hoppaði léttilega ofan af þeim út á sléttan ísinn, svo að vai-la vax*ð fundið. Skyndilega hægði Hawke ferðina og stöðvaði vélina. — Stór ísbunga fi'am undan, sagði hann. Hxxn er of stór fyrir okkur. Stóri sleðinn mundi samt fara yfir hana eins og ekkex*t væiá. Við stönzum héma og fáum okkur göngu. Handleggimir á mér ei'u þegar orðnir hálffrosnir. Leslie og Guy stukku fegnir út úr sleðanum og tóku að stappa niður fótun- imi og veifa handleggjunum. Aubrey Hawke tók í'iffilinn upp, og þeir geugu Tösklega af stað út á ísinn. — Þetta hlýtur að vera endinn á ís- breiðunni, sagði Hawke. Sjáið, hvex'nig ísinn hefur hx-annast upp í háar jaka- dyngjur. Það hefur auðsjáanlega vei-ið hvassviðri. Þessar einkennilegu ísmynd- andir benda á það. Farið gætilega, það er sjálfsagt hálla hér. Komið á eftir mér og gætið að, hvar þið stigið niður. Þeir gengu milli stórra ísjaka, á að gizka hundrað nieti'a hári-a, þangað til þeir stöðvuðust við háan, hálf-gegnsæjan ísvegg. — Við komumst ekki lengi'a, sagði Guy. — En hvað hér er hljótt, sagði Leslie. Hann hafði rétt fyrir sér. Djúp þögn ríkti hér. Hvergi var lifandi vei'a sýnileg. Allt var autt. — Það er bezt að snúa við, sagði Haw- ke. Ég vil ógjarna, að vélin fari i ólag aftur. Frostið er nægilega mikið til að sprengja strokkana. Jæja, — mér þætti gaman að vita, hvers vegna ég tók þenna riffii með mér. — Ég skal bex-a hann aftur að sleðan- um, bauð Leslie. — Þakka þér fyrir; en gættu þess nú, að missa hann ekki, svaraði Hawke og i'étti drengnum hið umvafða vopn. Við skulurn ganga meira til hægri. Það lítur út fyrir að vera léttai'a að komast áfram þar. Þarna er jakinn, sem við þui’fum að komast að. Nokknx fjær x'ákust þeir á tvo stóra ísjaka, sem hölluðust hvor að öði'um og mynduðu bogagöng, mátulega víð til þess, að maður gæti skriðið gegn um þau. Hawke fór fyrir og Leslie á hæla hon- urn. Um leið og hann rétti úr sér hinum megin, heyrði hann Hawke reka upp að- vöi'unai'óp og rétt á eftir heyrðist djúpt, drynjandi hljóð rjúfa þögnina. Tæpum tuttugu skrefum frá hinum sjálfgei-ðu bogagöngum komu drengirnir auga á stói'an hvítabjöi’n. Hann stóð á afturfótunum en blakaði fi'amfótunum ógnandi og lét jafnframt skína í tvo geigvænlega tanngarða. — Riffilinn, hi'ópaði Hawke. Leslie í'étti honum böggulinn, sem vopnið var í. Hawke sneri sér við til að Tfcfja umbúðirnar af; en um leið og hann sneri baki við dýi'inu kom það í hend- ingskasti í áttina til hans. Meöan Hawke var að ná i’ifflinum upp, sló dýrið hann bylmingshögg með öðrum hramminum, svo að hann féll á bak aft- ur upp að jakaveggnum. Riffillinn datt úr hendi hans. Vinstri handleggurinn var brotinn. í næsta vetfangi hafði björninn tekið haim í sterkan faðminn. Hann beit ekki, en urraði, og bjóst til að kremja þenna nauðstadda mann. í fyrstu hugkvæmdist Leslie að leggja á flótta, en sú hugsun stóð ekki nema andartak. Hann þreif af sér vettlingana, greip riffilinn, beið þess að geta skotið, án þess að hitta félaga sinn og tók síðan um gikkinn. En skotið reið ekki af. Annað hvort var skothylkið skemmt eða riffillimi ó- hlaðinn. Leslie flýtti sér að athuga geym-

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.