Nýjar kvöldvökur - 01.01.1936, Blaðsíða 50

44
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
margir dugandi menn. Ein af embættis-
skyldum þeirra er sú, að liggja í stöðugum
deilum við ráðherrana, svo að keisárinn
hafi frið fyrir þeim.
Keisarinn er alltaf í féþröng. Hann á að
vísu óhemju eignir í erlendum bönkum og
hefur drjúgar skatttekjur, en óstjórn er á
ýmsu í landinu, og hún er alltaf dýr. Og
umbætur á hernum og aðrar nýjungar hafa
kostað of fjár. Einatt kemur það fyrir, að
embættismenn og jafnve! hermenn fá ekki
goldin laun sín einn eða tvo mánuði, af því
að ekkert er í kassanum. Og nú er ófriður-
inn skall á, voru laun öll lækkuö um 20%,
til að standast herkostnaðinn.
Konungur konunganna er ekki meira en í
meðallagi þokkaður hjá þjóð sinni. Það er
æfagamalt í Abyssiníumönnum að heiðra
og virða konung sinn, en þeir vilja fá aö
sjá hann og heyra, vera með honum, tala
við hann, gleðjast með honum og hafa hann
á m'eðal sín. Konung skal hafa til frægðar
og gleði, er þeirra skoðun. En Haile Selas-
sie lætur lítt að þessum óskutn. Hann hefur
engan tíma til þess. Og þó er hann að
sumu leyti hinn máttugi konungur, ofjarl
alls og allra, sem Abyssiníumenn vilja hafa.
Svo var Menelik hinn mikli. En hann var
bara miklu skemmtilegri svallbróðir og
draslari en þessi. Það er náttúrlega gott, að
konungur sé siðavandur. En þetta finnst
mörgum Abyssiníumanni ganga úr hófi.
Minna má nú gagn gera en að lifa eins og
hálfheilagur maður. Jafnvel fólki þótti í
aðra röndina vænt um Lij Yasu, vegna þess
að hann var karlmenni og hermaður. Haile
Selassie er ekki hermaður. Hann er stjórn-
málamaður. Og hann hefur orðið að kaupa
suma menningarsigra sína fyrir hækkaða
skatta. Og hver vill eiginlega kaupa menn-
ingu fyrir hækkaðan skatt, að minnsta kosti
meðan á því stendur. En þó að Haile Selas-
sie sé ekki hermaður, mun hann þó berjast,
og engum dettur í hug, að hann hiki við að
hafa sig í hættu, er skyldan býður. Enginn
maður mundi af meira kaldlyndi ganga í
dauðann. En hann álítur sjálfan sig ómiss-
andi, og sennilega er hann það. Hann er
talinn vitrastur allra landa sinna, þeirra,
sem nokkuð ber á, sá, sem sér víðast yfir
og býr yfir mestum andlegum þrótti og
skapfestu. En hann verður aldrei hinn glað-
væri svallbróðir, hinn gunnreifi, vígölmi for-
ingi hinna villtu herflokka, eins og sumir
fyrirrennarar hans hafa verið.
Þegar meta skal mann eins og Haile Se-
lassie, verða menn að hafa þetta í minni.
Hann gerðist þjóðhöfðingi yfir þjóð, sem
mátti telja alveg ósiðaða. Nú má telja, að
hann ríki yfir sæmilega skipulögðu, hálfsið-
uðu ríki. Hann hefur orðið að þrýsta þessu
umbótastarfi sínu áfram í ~siná áföngum,
með óþrjótandi elju og járnvilja frá degi ti!
dags, sýknt og heilagt, umsetinn af svikráð-
um frænda, vina, undirkonunga og ættar-
höfðingja. Hann hefur orðið að halda sjálfur
ríki sínu í járnböndum, svo að gliðnaði ekki
í sundur innbyrðis, samtímis því, sem hann
hefur orðið að heyja ójafnan leik við
slungna stjórnmálarefi gráðugra stórvelda.
Hann hefur orðið að neita sér alveg um þá
ánægju þjóðhöfðingjans, að vera elskaður
af þjóð sinni, og kosið sér þann kost, að
vera virtur sem einn af harðgerðustu dugn-
aðarmönnum hennar, og hataður sem einn
af óhlífisömustu frömuðum torskildra ný-
unga.
Góðir kunningjar:
Frú A. er í heimsókn hjá frú B., sem
bjó í »villu« rétt utan við borgina.
— Þekkirðu frúna í næstu »villunni«
svo vel, að þú talir við hana? spurði frú
A. —
— Hvort ég þekki hana? Já, nú þekki
ég hana svo vel, að ég er hætt að tala
við hana, svaraði frú B.