Nýjar kvöldvökur - 01.07.1941, Side 3

NÝJAR KVÖLDVÖKUR • JÚLÍ—SEPTEMBER 1941 • XXXIV. ÁR, 7.-9. HEFTI
Guðmundur Daníelsson frá Guttormshaga:
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.
I.
Það hefir aldrei verið dregið í efa, að í
fornöld og fram á miðaldir, hafi ísland al-
ið fleiri og betri skáld en flest lönd önnur
á sama tíma; og það hefir aldrei verið
dregið í efa, að hin miklu fornskáld vor
hafi með list sinni átt drýgstan þátt í því
að skapa það álit og þá þekkingu, sem
menningarheimurinn hefir á hinni fá-
mennu þjóð vorri.
Skáld íslands voru á þeim dögum mik-
ils virt, og vitrustu og voldugustu þjóð-
höfðingjar kepptust um að ná hylli þeirra,
þar eð þeir vissu, að þau gátu með íþrótt
sinni tryggilegast varðveitt þau verð-
mæti, sem hvað dýrmætust voru talin:
söguna sjálfa, minninguna um afrekin, —
orðstírinn. — Skáldin gátu gert orðstírinn
ódauðlegan, enda þótt frændur og fé
dæi og hann sjálfur, sem orðstírinn gat
sér.
Skáld íslands fengu þannig stórt verk-
efni að vinna og þau leystu það þann
veg af hendi, að heimsathygli hefir vakið,
heimsaðdáun og virðingu allra, sem ekki
hafa magann fyrir sinn guð. Jafnvel þeir
Islendingar, sem einungis hafa áhuga fyr-
ir hinum hlutrænu viðfangsefnum, eiga
það skáldum og andlegum íþróttamönnum
þjóðar sinnar að þakka, að þeir hafa nóg
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.
lífsviðurværi og frelsi og. aðstóðu til þess
að lifa samkvæmt eðli sínu. Hinar rúm-
lega hundrað þúsund sálir þessa lands.
sem hafa að aðal-atvinnuvegum landbún-
að og fiskveiðar, hafa ekki heimt réttar-
farslegt og stjórnarfarslegt sjálfstæði sitt
úr höndum stóru þjóðanna að launum
fyrir matvælaframleiðslu sína, heldur
blátt áfram fyrir skáldskap sinn og sagna-
13