Nýjar kvöldvökur - 01.07.1951, Blaðsíða 38

112
I NDURMINNINGAR KRISTJÁNS S. SIGURÐSSONAR
N. Kv.
gptt var veður, lét ég þá út í býtið á morgn-
ana og stóð síðan yfir þeim fram í myrkur.
Haglendi var þarna nrjög gott, og þurfti ég
því ekki að gefa þeim rnikið, væri veður svo
gott, að þeim hefði notazt dagurinn vel á
beitinni. Þegar ég hafði liýst þá á kvöldin,
þreifaði ég á kvið þeirra til að vita, hve vel
þeir hefðu fyllt sig. En það er siður fjár-
manna til að prófa, hvað saddar kindur eru,
að hanka með flötum lófa neðan á kvið
þeirra og þreifa kviðinn. Taki undir í
kviðnum, þegar bankað er á hann, og sé
kviðurinn vel harður, þarf ekki að gefa mik-
ið. F.n sé kviðurinn linur, og lítið taki und-
ir í honum, verður að gefa meira. Glöggur
fjáimaður veit því æ\inlega, hvort skepna
þarf meiri eða minni gjöf á kvöldin eftir
heitina. Og þegar fært var að beita sauðun-
um allan daginn, kom ég ekki heim fyrr en
seint á kvöldin. Var þá oft stutt á milli mið-
degisverðar og kvöldverðar, því að aldrei
lekk ég mat með mér, lieldur horðaði ég
miðdegisverðinn undir eins og ég kom
heim. Væri ekki hægt að beita sauðunum,
gaf ég þeim strax á morgnana, og heið síðan
eftii því, að þeir ætu. Síðan lögðust þeir og
jórtiuðu nokkra stund. Gaf ég þeim þá
seinni gjöfina og fór síðan heim. \'ar ég þá
stundum kominn heim til að horða miðdeg-
isverðinn á réttum tíma, en það var venju-
lega um klukkan 2. Sat ég síðan við tóskap
það, sem eftir var dagsins. Kvenfólkið ham-
aðist \ið að spinna í fyrsta vefinn, sem átti
að setja upp í vefstólinn í desember. Þær
urðu því fegnar, að ég hjálpaði þeim til.
Guðrún, systir Helga, var nú ekki lengur
ráðskona. Helgi kvæntist Þorbjörgu um
haustið, og tók hún þá við húsmóðurstörf-
unum, sem eðlilegt var. En um sama leyti
kom upp ósamlyndi á heimilinu. Kom þeim
illa saman, mágkonunum, og gátu sjaldan
talað saman nema skæting. Fylgdi Rósa syst-
ur sinni að málum, og var eilífur ófriður á
heimilinu fyrri hluta vetrar, og þótti Helga
það slæmt, því að hann var friðsamur mað-
ur. Lítið eða ekkert var til af bókurn, enda
man ég ekki til, að þar væru lesnar sögur á
kyöldvöku, eða að ég sæi yfirleitt nokkra
manneskju grípa bók.
Guðrún átti prjónavél, og mun það hafa
verið fyrsta prjónavélin þar í sveit. Hún
prjónaði því fyrir ýmsa í dalnum, því að
með þessari prjónavél skapaðist sú aðstaða,
að nú gátu menn komið sér upp prjóna-nær-
fötum. Háfði því Guðrún nóg að gera, og
hjálpaði Rósa henni við að sauma sarnan
prjónlesið. Voru þær systur því alveg út af
fyrir sig eftir að Helgi kvæntist.
Skömmu fyrir jól var fenginn maður til
að setja upp fyrsta vefinn, og var það góður
vefari. Þá var ekki hægt að beita fé fyrir
snjó og harðindum, og var ég því kominn
heim af beitarhúsunum um miðjan dag.
Enda átti ég að vefa og læra að setja upp vef
af þessum manni. Hét hann Jón Jónsson, og
vorum við systkinasynir. Dálítið hafði ég
reynt að vel'a áður, því að faðir minn var
góður vefari. En ég kunni ekki að setja upp
vef, og það átti ég nú að læra af Jóni.
Rétt fyrir jólin var vefurinn kominn upp
í vefstólinn, og Jrá fór Jón heim til sín. Var
þá jóla-annríkið komið, svo að ekkert var
gert annað en að þvo og skúra og baka og
búa undir jólin á margvíslegan hátt. — 19.
desember átti ég 20 ára afmæli. í tilefni af
því fékk ég að bjóða unga fólkinu Jrar í daln-
um heim til mín, og slógum við Jrá upp
balli. I húsinu var ein stofa, sem aldrei var
notuð, og fengum við að dansa þar. Ég
hafði þá nýlega keypt gamla harmóniku, en
kunni enn sama sem ekkert að spila á hana.
Það var því ekki um aðra músík að ræða en
Sibbu Skel, sem var þaulvön því að syngja
fyrir dansi. Hún stóð nú uppi á kofforti í
einu horni stofunnar og söng og trallaði alla
nóttina fram undir morgun. Einstöku sinn-
um gat ég hvílt hana með því að spila 2—3
valsa, sem ég var orðinn nokkurn veginn
slarkfær í. Ballið var fjörugt og svo
skemmtilegt, að \ið hefðum ekki skemmt