Nýjar kvöldvökur - 01.04.1924, Blaðsíða 12

58
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
Tuttugasti og sjötti kapítuli.
Flóttinn frá vitfirringahælinu.
Pegar leiknum var lokið, söfnuðust menn
saman í smáhópa og ræddust við. Allir gest-
irnir gengu til forstjórans og þökkuðu honum
fyrir daginn, og svo fóru menn að tínast burt
og fjórðungi stunda síðar voru þeir allir á
burt og salirnir auðir. Jeg kvaddi enn einu
íinni yfirlæknirinn og forstjórann og hraðaði
mjer svo upp á herbergi mitt, til :ið búa mig
til burtferðar. í því sló klukkan ellefu.
Jeg vissi að Percy var einnig upp á her-
bergi sínu og beið þess að tími kæmi til far-
arinnar. Philips átti að koma til mín og
Chappert var undirbúinn.
Fjórðungi stundar síðar heyrði jeg fótatak
þeirra, sem á hverju kvöldi gengu um milli
herbergjanna til að gæta að, hvort alt væri í
röð og réglu, áður en gengið væri til hvílu.
Skömmu síðar bárust inn til mín ómar af
hljóðlæraslætti, danslögum. Vissi jeg vel hvað-
an þeir komu, því svo var ma'l með vexti, að f
öðrum hluta hælisins, lengst frá sjúklingunum,
var salur, sem forstjórinn notaði fyrir danssal
við einstöku tækifæri. Hafði hann nú safnað
að sér þjónurn þeim og vörðum, sem eigi
höfðu ákveðið starf á hendi, til að enda dag-
inn með aðalskemtun þeirra, dansinum.
Eftir að jeg litla stund hafði hlustað á hljóð-
færasláttinn, opnaði jeg gluggann og leit dt.
Pessa nótt var þreifandi myrkur, því himininn
var skýjaður og dálítili úrfellir. — Slökt hafði
verið á öllum ljóskerum í garðinum, svo að
eigi lýstu þau. A þessu augnabliki sló klukk-
an hálf tólf.
Rjett á eftir kom Philips hljóðlega inn til
mín og mælti um leið og hann brosli of-
•urlítið:
»Góða kvöldið! Forstjórinn bað mig að
bera þjer síðustu kveðju sína og árnaði þjer
góðrar ferðar?*
• Hefir þú talað við hann?« spurði jeg.
»Já, jeg mætti honum í stiganum. — Hann
var sjálfur með þeim í kvöld, sem voru að
líta eftir. Hann bað mig að segja þjer, að
hann hefði gjarnan viljað fylgja þjer til dyra,
en hann væri svo þreyttur eftir erfiði dagsms,
að hann hafði í hyggju að ganga þegar til
hvfldar.*
»Agætt,« svaraði jeg. »Er nú alt tilbúið?*
»Já, herra, jeg hefi þegar selt hundana fyrir
vagninn. En heyrir þú ekki gauraganginn
neðan úr danssalnum; það er eins og þeir
ætli að gera okkur sem ljettasta og þægilegasta
burtförina. Hefir Chappert komið með lykl-
ana að útidyrunum?«
»Nei, hann kemur ekki með þá fyr en eftir
tólf, og þá fer hann með þá uppá herbergi
undirgreifans. Svo fer jeg þangað upp, þegar
jeg þykist þess fullvís, að allir sjeu gengnirtil
hvílu, að dansfólkinu undanteknu.«
»Pað verður hættuleg ferð fyrir þig að fara
þangað upp, ef einhver skyldi nú sjá þig. Væri
eigi betra, að undirgreifinn kæmi niður til þín
og þið reynduð að sleppa hjeðan úl í garðinn.
»Nei, Philips. Pað er Ijettara og hættuminna
fyrir mig að fara upp til hans. Pví við gæt-
um heldur eigi komist út hjeðan. Við yrðum
þá að fara þeim megin út, sem fólk ð dansar,
og þar að auki sofa hjer í næsta herbeigi tveir
embættsmenn hælisins; við þyrftum að fara
fram hjá dyrum þeirra, og það er áreiðanlegt
að þeir vakna, þó það væri ekki nema rotta,
sem nagaði þrepskjöldinn. Nei, við verðum
að fara upp á efri hæðina, uppá herbergi
Percy, framhjá herbergi sjukravarðanna og gegn-
um svefnstofu kvensjúklinganna og út um bak-
dyrnar. Par verður þú að bíða okkar og gefa
okkur merki um, hvort óhætt sje að halda áfram.
»Pað skal jeg gera, jeg mun bíða ykkar við
hesthúsið. En mundu eftir að villast ekki á
veginum og fara yfir brúna til hægri, því að
Jakob gamli heldur víst vörð við hina. Hann
er haltur og hefir þvf áreiðanlega ekki farið
inn í danssalinn.«
»Jeg skal gæta þess,» svaraði jeg. »Er mjög
dimt?«
»Já, og regnið lemur mann í andlitið.«
»Pað gerir ekkert til.«