Nýjar kvöldvökur - 01.04.1924, Blaðsíða 13

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
59
•Rii ætlir að klæða þig í frakka ulan yfir
regnkápuna, því það er mjög kalt veður.«
»Nei, jeg æila að láta Chappert fá frakkann,
svo að hann hafi eitlhvað til afsökunar því, að
hann fylgir okkur út að hesthúsinu.*
Philips tók nú farangur minn og fór.
Jeg slökti nú ljósið í herbergi mínu og
lædóist hljóðlega upp á herbergi Percy; slapp
jeg þangað án þess að neinn yrði mín var.
Jeg drap ofurhægt á dyrnar, vissan högga-
fjölda, er við höfðum komið okkur saman um.
Dyrnar opnuðust hljóðlega og jeg gekk inn í
herbergið, sem var Ijóslaust, og var því niða-
myrkur þar inni.
Percy heilsaði mjer í hálfum hljóðum og
þrýsti hendi minni,
»Er Chappert kominn hingað?,« spurði jeg.
»Nei, en það er ekki hálftími síðan fostjór-
inn kom hingað*.
»Forstjórinn! En sú hepni að hann skyldi
þó ekki koma hálf tíma síðar,« svaraði jeg.
»En jeg hafði til allrar hamingju slökt ljós-
ið í herberginu, og var sjálfur inni í hliðar-
berginu að hafa fataskifti.*
»Eruð þjer þarna, Mr. Sidney?« sagði hann.
»Já, herra forstjóri.«
»Eruð þjer að ganga til hvílu, — hafið
þjer skemt yður vel í kvöld?«
»Já, þökk, ágætlega; kvöldið í kvöld var
fyrirtak.«
»Jæja, góða nótt,« sagði hann svo og fór.
»En segðu mjer,« hjelt Percy áfram. »Er
Philips kominn á sinn slað?«
»Já, alt er reiðubúið. — En hefir þú ekki
drykkjarvatn hjer, jeg er ákaflega þyrstur?*
»Uss — uss, hafðu ekki hátt. Varaðu þig á
því, að reka þig ekki á stólana eða borðið.
Vatnið stendur þarna á borðinu.«
Jeg gekk þangað og þreifaði fyrir mjer. Varð
þá fyrir mjer brjefmiði.
»Jæja,« sagði jeg, »er þetta brjef til embættis-
mannanna hjerna á hælinu?«
»Já.«
»En hvað er þetta ?« spurði jeg svo, þvf
jeg fann, að jeg þreifaði um annan brjefmiða.
»Pað er bara smávegis, sem jeg skil eftir til
að mýkja ögn skap þeirra, er þeir sjá, að fugl-
inn er floginn. Það er fimmhundruð punda
seðill. í brjefinu bið jeg þá að láta það renna
til slyrktar fátækum sjúklingum. Jeg segi þeim
einnig, að þeir muni innan skamms fá að
heyra frá mjer, en ef þeim leiðist sú bið, geti
þeir fundið mig í greifadæmum Dunsdale.*
Nú varð þögn um hríð.
»Jeg hefi klætt mig í sama búning og jeg
var í fyrir fjórum árum síðan, þegar jeg var
skilinn frá Ellinor. Jeg ætla að hitta hana í
sömu klæðunum.*
Skömmu síðar var drepið á dyrnar.
Pað var Chappert.
»Hjer er jeg, herrar rnínir,* hvíslaði hann
um leið og hann kom inn. »En jeg hefi ekki
getað náð í útidyralykilinn. Það hefir einhver
tekið hann.«
»Þess þarf ekki,« svaraði jeg.
Svo skýrðum við honum frá, hvaða leið við
ætluðum að fara, og fjelst hann þegar á hana.
»En það væri öruggara að Percy hyldi andlit
sitt,« bætti hann við.
Chappert útvegaði svo lykla þá, er við
þurftum.
»En er ekki hætt við því, að hjúkrunarkon-
urnar mæti okkur?« spurði jeg.
Chappert kvað nei við því, að sumar væru
í danssalnum, og hinar svæfu. »En ef svo
skyldi fara, að einhver þeirra væri vakandi,
verðið þið að segja einhverja trúlega sögu. Svo er
konan mín á fótum, og þið munuð hitta hana,
en það stafar engin hætta af henni,« bætti hann
við.
»Svo þegar þið eruð komnir út,« hjelt hann
áfram, »munuð þið hitta mig og verðið að
afhenda mjer aftur lyklana, svo jeg geti látið
þá á sinn stað aftur, án þess að nokkurn gruni,
að þeir hafi verið hreyfðir. Þið gangið bara
beint áfram, stofurnar eru hver fram af annari.*
»En dyraverðirnir við bakdyrnar?*
»Þeir eru annaðhvort sofandi eða inni f
danssalnum. Ystu dyrnar skal jeg opna að utan-
verðu. Svo göngum við út að brunninum og
8*