Nýjar kvöldvökur - 01.09.1926, Blaðsíða 34

160
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
skrifað annað en þessa bók inni á staifsstofu
sinni? Og alt í einu varð henni á, að hvarfla
huganum til pappírsræmunnar með þessum
þremur þýðingarmilclu smáorðum: »Elsku Helga
mín.« Óg þá um leið þurkaðist brosið út,
og sá lífsljómi, sem fyrir augnabliki síðan kom
í augu henni, slokknaði aftur samstundis.
Pví að hvað giltu hin ástríku orð innan á
titilblaðinu, ef eigi að síður — —?
En hún hafði þó loíað að lesa bókina, og
með djúpu andvarpi fletti hún við blaðinu og
byrjaðí á fyrsta kapítulanum.
Eftir að liafa farið yfir fyrstu síðuna, mundi
hún ekkert, hvað hún hafði lesið. Hugsanir
hennar leituðu allar aftur í tímann, að því at-
viki, þegar ólánið steyptist yfir hana, og að
þessari skelfilegu spurningu: Hver er konan,
sem hefir rænt frá mjer ást mannsins míns?
Hver er þessi Helga?
En þegar hún var komin yfir á aðra síðuna,
rak hún sig á nokkrar línur, sem hrifu alla
athygli hennar með sjer, svo að hún gat ekki
að sjer gerf, nema að lesa alt affur frá byrjun-
inni. Bókin hófst með lýsingu á blómagarði
— og þann blómagarð kannaðist hún við.
Pað var enginn annar garður en gamli jurta-
garðurinn á prestssetrinu, þar sem hún var al-
in upp. — Garðurinn, sem hún hafði leikið
sjer í, þegar hún var barn; — þar hafði hún
notið margra æskudrauma sinna — og þar
hafði hún trúlofast Knúti.
Parna voru trjág'öngin og rauð-þyrnitrjeð
stóra, og þarna var trjeð með yndislegu sumar-
eplunum, og jafnvel raufin í þyrnigerðinu, þar
sem Tryggur fór út og inn um; — alt var
þetta þarna.
Og nú las hún áfram af kappi. Henni vökn-
aði um augu, og hjarta hennar herti á slæft-
inum eftir því, sem fleiri og fleiri Ijúfar og
kærar endurminningar frá æskuheimilinu þyrpt-
ust umhverfis hana.
Alt í einu rakst hún á orð, sem gerði henni
bylt við. Stóð ekki einmitt þarna nafnið, sem
mest hafði kvalið hana undanfarið. Unga
stúlkan, sem gekk um og vökvaði blómin, hjet
Helga. Og yngsta dóttir prestsins hjet líka
Helga.
En svo sannarlega, sem þetta var garðurinn
heima hjá henni og þetta Tryggur, hur.durinn
hennar gamli, þá var — þá var þetta — —
Frú Gerða las og las, og brátt var hún í
engum vafa frekara. Og þegar hún kom að
þessum orðum: »Pú hefir ekki hugmynd um,
hversu heitt jeg elska þig. Eða hefir þú þeg-
ar getið þjer þe?s lil? Daga og nætur hugsa
jeg einungis um þig,« — og þegar hún nokkru
síðar kom að brjefi, sem byrjaði þannig:
»Ástkæra Helga mín,« þá grjet hún af gleði
og hamingju vegna þess, að henni fanst hún
hafa lifað yndislegasta æfintýrið, sem þessi heim-
ur ætti til.
Petta var þá bókin, sem hafði legið svo ríkt
í huga mannsins hennar; þetta voru þá ein-
ungis tilvitnanir úr henni, sem hann tiafði taut-
að upp úr sveíninum!
I fyrsta sinni í hjúskap “sinum,rgleymdi frú
Gerða nú, að hún átti fyrir heimili að sjá.
Hún einungis las og las, og suma kafla las
hún tvisvar og þrisvar sinnum, svo fagrir og
yndislegir þóttu henni þeir. Og þegar hún
heyrði manninn sinn koma inn í anddyrið og
lolca því, þá fyrst rann það upp fyrir henni,
hvernig tíminn hafði liðið. En að hún hugs-
aði um það, að maturinn væri ekki til handa
manninum hennar, eins og vant var, eða að
hún sjálf hafði ekki neytt morgunverðar, því
fór svo fjarri. Hún þaut á fæíur og ílýtti
sjer á móti honum og þrýsti'sjer upp að hon-
um í óumræðilegtim fögnuði, og bæði hló og
grjet í einu.
»Ó, ó, þakka þjer fyiir, elskulegi maðurinn
minn! Er ekki 15. mars í dag? Þeim degi
mun jeg aldrei gleyma.«
»Nei, þó væri — liflátidegi Cesars,* svar-
aði Hólm skólakermari í spaugi, um leið og
hann strauk hendi sinni ástúðlega niður tár-
vota vanga hennar.
»Ó, um hann hugsaði jeg alls ekki,« sagði
frú Gerða. »En í dag hefi jeg fengið að vita,
hver hún er þessi HelgaN Og um leið huldi
hún ásjónu sína upp v.ð barm hans, því að
henni duldist pað ekki, að hann myndi annars
geta sjeð, hversu hún fyrirvarð sig fyrir allar
þær hugsanir, sem nafn þetta hafði framleitt
í huga hennar — fyrirvarð sig fyrir, að hún
eitt einasta augnablik hafði getað efast um, að
þegar maðurinn hennar sagði: »Ó, kæra Helga
mín,<t þá ætti hann auðvitað við enga aðra en
Gerðu sína.