Nýjar kvöldvökur - 01.01.1959, Blaðsíða 21

N. Kv.
TÝNDU HLUTABRÉFIN
7
Popp brosti hlýtt og innilega eins og hann
væri að auðga skemmtisögusafn sitt um eina
iyrsta flokks sögu.
— Hvað gerir þetta til, dömur góðar?
sagði hann. Hvað gerir þetta til? Ég per-
sónulega er mjög hlynntur allri varfærni í
íjárhagsmálefnum. Og faðir yðar hefur á
réttu að standa. Það eru vissulega til lög-
menn, sem beita skjólstæðinga sína svikum.
Einnig eru til innbrotsþjófar, sem opna pen-
ingaskápa, og bankar, sem verða gjaldþrota.
Eg er ekki móðgaður, alls ekki!
Ef hr. Seidelin ber ekki traust til mín,
ekiljum við að skiptum í mesta bróðerni.
— Við Mattea vorum að sjálfsögðu fylli-
lega sammála um að afhenda verðbréfin
aftur yfirdómslögmanninum, sagði Frans-
iska. En svo kemur það voðalega ....
Kraftar frk. Fransisku voru nú á þrotum.
Hún sökk aftur á bak í sófann með vasa-
klútinn fyrir augunum. Popp leit á hana og
vissi ekki hvaðan á hann stóð veðrið. Hún
var augsýnilega í mikilli geðshræringu.
— Stillið þér yður, frk. Seidelin, stillið
þér yður, sagði hann. Þótt faðir yðar hefði
ráðstafað fjármununum gálauslega, er ekki
loku fyrir skotið að fá þá ráðstöfun ógilta.
Faðir yðar er sem sé, eins og þér sjálfar
minntust á, kominn á efri ár, og það gæti
íarið svo fyrir okkur öllum, að verða ekki
fær um að skapa okkur rétt yfirlit yfir fjár-
hagslegar ráðstafanir okkar. Ég hefi fyrr
rétt maklegum, gömlum skjólstæðingi hjálp-
arhönd.
— Já, en það skelfilega er að pening-
arnir eru horfnir! kjökraði frk. Fransiska.
Þeir eru gersamlega horfnir, og pabbi man
ekki, hvað hann gerði við þá.
Popp var furðu sleginn og sneri rér að
Seidelin. Þessi fyrrverandi ritfangasali sat
þarna þunglyndislegur og hugsandi, ömur-
legur útlits og hjálparvana. Hann hristi
höfuðið.
— En, kæri Seidelin, sagði Popp. Þér
bafið þó ekki getað sóað 70 þúsund krón-
um án þess að muna neitt til þess. Þér sótt-
uð verðbréfin hingað og fenguð blað af
þykkum, brúnum umbúðapappír utan um
þau hjá frökeninni í fremri skrifstofunni.
Hvert fóruð þér héðan?
— Það er nú það sem ég kem ekki fyrir
mig. En ég held áreiðanlega, að ég hafi
komið bréfunum fyrir á algerlega öruggum
stað.
Genginn í barndóm, hugsaði Popp, og
hallaðist aftur á bak í stólnum. 70.000 kr.
í göturæsið! Þessi gamli bjáni!
— Hvað eigum við að gera? kveinaði
frk. Mattea. Ef peningarnir finnast ekki,
erum við blásnauð. Og við höfum spurt
pabba í þaula, en hann man ekkert.
— Peningarnir hljóta að finnast, sagði
Popp. Reynið að einbeita yður, kæri Seide-
lin. Fóruð þér í einhvern banka með bréf-
in? Hólf? Dettur yður ekkert í hug, þegar
ég nefni hólf ? Hafið. þér ekki bankahólf á
leigu? Eða komið bréfunum fyrir í tæki-
færisgeymslu í banka? Þetta var brúnn
pakki með seglgarni utanum. Seidelin,
hvert fóruð þér?
— Ég átta mig ekki á því, stundi Seide-
lin. Minnið mitt er farið að bila. Ég man
aðeins, þegar ég var hérna uppi.
— Þetta varðar framtíðarheill dætra
yðar, Seidelin, sagði Popp og tók sér stöðu
uppréttur fyrir framan Seidelin, sem húkti
þarna á stólnum sínum, samanskroppið
gamalmenni. Einbeitið nú liuga yðar! Þér
genguð niður stigann með böggul undir
handleggnum. Beygðuð þér til hægri eða
vinstri? Fenguð þér yður sporvagn eða bíl?
— Okkur datt fyrst í hug að reyna við