Barnabók Unga Íslands - 01.01.1906, Blaðsíða 23

UNGA ÍSLANDS.
23
nóttunni, nema um sumar og sólskin; en nú
var hún orðin sett og reynd kona, eða, rjett-
ara sagt, ekkja og einstæðingur, og átti mörg
börn fyrir að sjá; nú var hún vakin og solin
að draga lil búsins og safna vaxi og hunangi.
Fífillinn var nýsprottinn út; hann hafði dreymt
morgunnroðann, og vaknað, þegar sólin kom
upp, en aldrei sjeð kvöld og lórsælu; hann
leit ckki í kringum sig, en horfði brosandi í
sólina, og sólin kyssti hann þúsund sinnum,
eins og móðir kyssir nývaknað barn; og
hann roðnaði af gleði í sólarylnum og hlakk-
aði til að lifa og verða stór. Þá kom flugan
út í holudyrnar og skoðaði til veðurs. wÓsköp
eru á mjer« sagði ílugan; »hvað ætli jeg hugsi,
að vera ekki komin út; völlurinn glóir allur
í blómum, sem lokizt hafa upp í blíðviðrinu;
ef jeg væri yngri og minna farin að þreylast,
þá gæti mjer orðið björg að slíkum degi;
rækarls mæðin og fótadofinn! — en blessuð
börhin spyrja ekki að því!« Nú þandi flug-
an út vængina og snaraðist fram yfir hlaðið
— brumm birr humm — og svo var hún
komin í hlaðbrekkuna, saug blómin í óða-
kappi, og safnaði vaxinu í bolla, sem hún
hefur innanvert á fótunum, þangað til hún
var orðin svo aptanþung, að henni þótti van-
sjeð hún kæmist lieim, og hugsaði sjer að