Sjómannadagsblaðið - 12.06.1960, Page 41

iAÐUR
ití Hull og Aberdeen
ft var stuð á honum,
bó að hýran hans og mín
rykki oft skemur vonum);
ar með sóma brennivín
ð beztu manna yfirsýn,
g einnig svaf hann u'pp á grín
já ýmsum góðum konum,
msum góðum, kærleiksríkum konum.
\ Halamiðum hélt hann jól
hörku norðan garði,
ók í nefið, tuggði rjól
g tök sín hvergi sparði,
meðan rok í mastri gól
g múkkar sungu Heimsumból
g togvindunnar trommuhjól
iktinn undir barði,
iktinn undir sálmasönginn barði.
'o glói sól um víðavang
g vaxi blóm á heiði,
rúgar oft minn þankagang
ögid sorg og reiði.
iann Ragnar hvarf í hafsins fang
itt haust í nánd við Svartadrang,
g botnsins kalda blöðruþang
iómstrar á hans leiði,
iómstrar á hans lága, vota leiði.
Reynir þú að rægja hann
Ragnar gamla pokamann
í mitt kalda eyra,
skal ég sjálfur sýna þér,
hvað sjómannshnefi krepptur er.
og máski dálítið meira.