Eimreiðin - 01.10.1938, Qupperneq 107

H*MnEIÐIN
KITSJÁ
451
]>vi var lifað í heiðarlcoti i baráttu við sult og kulda, en þó aldrei slakað
á klónni, aldrei beðisl griða né látið bugast.
Kinyrkinn, kona hans og börn koma hér öll fram. Vér sjáum móður-
astina i haráttu við kuldann og skortinn, og vér sjáum föðurástina særða
hinu dýpsta sári, er sonur bónda uppkominn ferst í vatninu. Vér heyrum
°ddvitann lokka með gæðum Vesturheims og gleðjumst, er hann fær við-
clSandi svör, og þannig mætti lengi telja.
Jón Magnússon getur með stuttri setningu brugðið upp heilli sögu. Er
það til dæmis ekki lykillinn að ævisögu margra manna, „að gatan upp
þinn grjtta stig er grátnu harni þung“. En annars ætla ég ekki að fara
að vitna í hókina sjálfa, því að þá gæti ég aldrei hætt. En einna glæsi-
ieSast er inngangskvæði bókarinnar, „Gamall heimur“.
I’ótt hér sé um að ræða sögu um daglegt strit á einyrkjakoti, hvíla þó
yfir kvæðunum blámatöfrar viðra heima. Hér birtist skáldskapur hins
ðaglega Iífs, ýmist i sólarbliki eða sortahriðum, uppljómaður af þeirri
karlmensku og kvenlegu hlíðu, sem saman inynda hið æðsta manngildi.
Lesmálskaflarnir, sem tengja saman kvæðin likt og í sumum íslend-
ingasögum, gera mönnum auðveldara fyrir að fylgjast með efni kvæð-
anna og eru látlausir og hlátt áfram.
Yfirleitt er þetta ein sú bezta ljóðabók, sem ég hef lesið um langan
aldur. Jakob Jáh. Smári.
Jón I>órðarson frá Borgarholti: UNIJIR HEIÐUM HIMNI. Ljóð. Keyltja-
vik 1938. — Ljóð þessi eru létt og þýð og óvenjulega smekkleg að öllum
fnágangi. Það er að visu of snemt að spá nokkru um framtið liöf. sem
skalds, en þessi Ijóð hans gefa sérlega góðar vonir. Hann er hragslyngur,
en hann á meira til cn eintóma hagmælskuna, — hann á einnig þann guð-
Icga neista, sem setur mark sannarlegs skáldskapar á Ijóð hans. Þau eru
nð visu ekki stórbrotin, en „þau klappa vndisþýtt, eins og börn, á vanga“,
Hg lesandann langar til að sjá meira. Jakob Jóh. Smári.
Stefún Jónsson: SAGAN AF GUTTA OG SJÖ ÖNNUK LJÓÐ. Söngtextar
þarna. Með myndum eftir Tryggva Magnússon. (Útgefandi: Þórhallur
Ljarnarson, Kvík.) — Skemíilegar harnasögur með skemtilegum mynd-
um. Tilvalin bók handa börnum og við þeirra liæfi og skilning.
Jakob Jóh. Smári.
Guffrún Lárusdóttir: SÓLARGEISLINN HANS og fleiri smásögur handa
þórnum og unglingum. Safnað hefur Lárus Sigurbjörnsson. Reykjavik
1938 (Steindórsprent h.f.). — Þessar sögur frú Guðrúnar Lárusdóttur eru
sprotnar upp af ást hcnnar á börnum og barnslegu liugarfari, en ivaf
þeirra er alvara og trú, eins og safnandinn segir í formála. Þær eru vel
til þess lagaðar að glæða hjá börnum og unglingum góðar liugsanir og
éstriki og meðaumkvun gagnvart olnbogabörnunum i þessum heimi.