Eimreiðin - 01.01.1946, Síða 24

4
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
EIMRBIÐIN
Annað viðkvæmt deilumál hefur komið upp milli ítalíu
og Austurríkis út af Suður-Tyrol. Það mál er einnig óút-
kljáð.
Þriðju og ef til vill stærtu deilumálin eru svo Palestínu-
málin og uppreisnin í Persíu.
Það má því segja, að þrátt fyrir fagurt tal og bjartar
vonir, hafi heimurinn verið eins og púðurtunna, sem þá
og þegar gæti sprungið af ógætilegri meðferð elds, meðan
U N 0 (United Nations Organization) hélt sinn fyrsta fund.
Þessi stofnun er að því leyti traustari en gamla þjóðabanda-
lagið, að bæði Bandaríkin og Rússland eru meðlimir þess.
Jafnframt eru menn nú ekki lengur haldnir þeirri blindu
að ætla, að fundarsamþykktir einar nægi til þess að koma
í veg fyrir styrjaldir. Mönnum er ljóst, að til þess að bjarga
U N O frá sömu örlögum og gamla þjóðabandalaginu þai’f
fastan alþjóðaher, vel útbúinn vopnum, til að bæla niður
styr jaldir hvar sem þær kunna að gera vart við sig og koma
í veg fyrir þær.
DEILUMÁLIN í AUSTURVEGI.
Átökin milli Tyrklands og Persíu annarsvegar og Rúss-
lands hinsvegar sýna ljóslega, hver hætta er á ferðum, ef
U N O reynist ekki starfi sínu vaxin. Deilumál þessi snerta
miklu fleiri en þessi þrjú ríki, eins og sést af eftirtöldum
staðreyndum:
Fyrir tíu árum voru undirritaðir samningar í Montreux
um Dardanellasundin, milli Breta, Rússa, Frakka, Grikkja
og Tyrkja.
Samkvæmt þeim máttu ekki herskip annarra þjóða en
Rúmeníu, Búlgaríu, Grikklands, Tyrklands og Rússlands,
ennfremur þjóða, sem uppfylltu viss skilyrði þjóðabanda-
lagsins og þjóða með gagnkvæma verndarsamninga við
Tyrki, sigla um þessi sund. Jafnframt gátu Tyrkir sam-
kvæmt þessum samningum lokað sundunum, þegar þeim
bauð svo við að horfa. Það gegnir furðu, að Rúsar skyldu
samþykkja slíka ráðstöfun. En svo var, og þessi réttindi
Tyrklands reyndust Bandamönnum ærinn tálmi, í styrjöld-