Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 33

Fylgáar
; Eg lauk símtalinu og greiddi gjaldið gegnum vindaugað
a^greiðsluklefanum, þar sem þyrrkingsleg símastúlka tók
j'1® því. Hún þurfti ekki að flýta sér og gerði sér auðsjáan-
ga enga grein fyrir því, að ég vildi ljúka viðskiptunum sem
a*lra fyrst.
Þegar hún hafði loks gefið mér til baka, hljóp ég út úr
'runum beint út í eina mestu hryðju þessara óveðursdaga,
Sei" ég hafði dvalizt í þorpinu.
l^áir rokmekkir þyrluðust og spunnust upp í fjarstæðu-
nnda hæð úti á víkinni. Á hinni einu götu þorpsins var
k staett, og krapaél morgunsins voru orðin að rigningu. Mig
,r fljótlega að kaupfélagsbúðinni, gömlu verzlunarhúsi sel-
^öðukaupmanna. Það var risbratt og vegglágt og fremur lág-
ulegt, og í rokinu gat manni helzt komið til hugar, að
Væri byggt sem tákn þrjózkunnar gegn válegum veðrum.
skjóli við búðarhornið stóð hópur manna. Flestir höfðu
^ lr hendur í vösum og hölluðu sér öruggir upp að veggn-
■ Einn og einn teygði fram álkuna, snýtti sér með fingr-
^ 111 °g meðhöndlaði tóbaksbauk, íbygginn og íhugandi.
j lr Voru þeir vinnuklæddir og sumir allt að því tötraleg-
’ "’hfeinir á höndum og með skellur í andliti. Ég snaraði
kúp
það
í