Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 79

RITSJÁ
67
K'ssi vera með þeim betri, frá
6strasnu sjónarmiði séð. Auðvitað
tekst Kristjáni Bender ekki að
)reyta skoðun manna á svikaran-
um með bókinni, enda mun það
rarla hafa verið tilgangur hans.
ann notar Júdas, aðstöðu hans
hið hersetna Gyðingaland til
Pess að lýsa nútímanum hér ó
andi, eins og hann lítur á menn
°S fflálefni, ef ég skil rétt. Hann
kerir þetta af allmikilli leikni, —
,ókin er vel skrifuð, með stígandi
PUnga og skáldlegum tilþrifum.
% hef ekkert lesið eftir Bend-
er áður, en þessi bók sýnir, að
U:r er á ferð gáfaður rithöfundur,
'g vonandi tekur hann næst fyr-
'’ðráðanlegra efni en þetta, því
vjg er næsta vonlaust að leitast
. ( að vekja samúð með Túdasi
Iskariot.
Þorsteinn Jónsson.
^annes Sigfússon: STRANDIÐ.
Skdldsaga. Mál oe mennine
1955.
brÞessi skáldsaga er 148 bls. i litlu
^un er skrifuð í nokkuð
sem Um °g vanciasnmum stii> þar
að .Inargir þættir og mislitir eiga
. on3a saman í eina heild, og
Vekl mÖrSUm or®i® nokkuð tor-
lit- Samýetningin og samræming
en nna' Ég get ekki betur fundið
vj °iundurinn hafi sýnt um öll
arverAbr°gð alvarleSa °K virðing-
Sa a viðleitni. Ekki verður þó
ste ’ a® skáldsaga þessi sé heil-
isvert"1’ Cn 'nargt 1 henni er athygl-
Sigfú -0g bers>'nile8t> að Hannes
mað SS°n’ sem mun vera un8ur
eneiUr’ er efnilegt skáld. Þetta er
;egile U ”re7lari"< þótt efnið sé um
þar gt atvik> strand stórs skips,
sem margir fórust. Það er
vitvörður, er segir söguna, og er
hann rithöfundurinn sjálfur, eða
réttara sagt, rithöfundurinn setur
sig i spor hans. Er sálarástand vita-
varðarins það, sem bezt er farið
með i bókinni, og að mínum dómi
ber lýsingin á því órækt vitni um
góða skáldgáfu.
Þorsteinn Jónsson.
Gestur Guðfinnsson: LEK ÉG
MÉR í TÚNI. Ljóð 1955.
Það er ákaflega þakklætisvert,
þegar einhverjir smekkvísir og
skáldmæltir menn af yngri kyn-
slóðinni verja hæfileikum sínunt
til að yrkja ljóðræn (lyrisk) kvæði.
Þessi 35 kvæði eru flest góð, forrn-
ið er hið hefðbundna, íslenzka
ljóðaform, að vísu með nokkrum
nýjutn blæ, svo sem vera ber, því
alltaf þarf eitthvað nýtt að koma
með hverjum tíma. Lífið er aldrei
kyrrstætt. Ef það verður það, þá
feyskist það og eyðist.
Mörg góð kvæði eru í þessari bók.
Vil ég nefna kvæði safnefnt bók-
inni, Grasa Torfi, í ókunnu þorpi,
Bóka-Ormur, Stúlkan við lindina,
Sólveigarskriða og Ég er óskin.
Dægurlagasöngl og ýmiss konar
tilgerðarlegur samsetningur er nú
mjög í hávegum hafður, einkum
meðal unga fólksins. Menn eins
og Gestur Guðfinnsson, sem taka
köllun sína og hæfileika alvarlega,
eiga þakkir skilið. Gestur hefur
áður gefið út ljóðabók (Þenkingar
1952). Þessi nýja bók hans er yf-
irleitt betri, formið fastara og ör-
uggara. Skáldið stendur nú á hærri
sjónarhóli og er lítið snortið af
hégómlegum smámunum og pre-
dikunartón. Hin hreina lyrik
byggist nteira á formi en ályktun-
um. Gestur Guðfinnsson fer sjald-
an út í beinan áróður, en þó ber