Eimreiðin - 01.09.1970, Síða 1

^tREIty
76. ÁRGANGUR
3. HEFTI
SEPTEMBER-DESEMBER
1970
Benedikt Gröndal
og störf hans í þágu íslenzkra fræða
Eftir
Arnheiði Sigurðardóttur, mag. art.
„Úti við Vesturgötu, fyrir vestan Félagsbakaríið og andspænis
„Hótel Reykjavík“ sem áður var, blasir við rautt liús með garði fyrir
framan. Frá götunni að sjá er húsið tvílyft, en hins vegar að sjá er
það einlyft. Þessi áhalli eða skekkja veitir húsinu alveg sérstakan,
mér liggur við að segja hjárænulegan svip. Það er hvorki fallegra
né smekklegra en almennt gerist — öllu heldur hið gagnstæða —
en jrað er frábrugðið og einkennilegt. Það stendur þarna eins og
nokkurs konar auðsæ og ájrreifanleg mótmæli gegn tilbreytingar-
leysinu, eins og löðrungur á almennan smekk og almenna tízku.“
Þannig lýsti rithöfundur1) íveruhúsi Benedikts Gröndal og mætti
síðasta málsgreinin vel eiga við sjálfan hann.
Einn er þáttur í fjölhæfu lífsverki Jressa einliða meðal íslenzkra
skálda og lærdómsmanna á 19. öld, sem löngum hefur horfið í
skugga skáldskaparverka hans og þeirra er lutu að náttúruvísindum,
en hvorttveggja varð þjóðkunnugt á sinni tíð, hið síðara ekki hvað
sízt sakir dráttleikni hans, er jafnan vakti athygli og aðdáun. — í
§Tein þessari mun leitazt við að minna á þann skerf, sem sonur
Sveinbjarnar Egilssonar lagði til íslenzkra fræða og menningarsögu.
I kvæðinu Æskan hefur Benedikt Gröndal reist foreldrum sínum
Hgran minnisvarða með Jnessum hendingum:
1) Jón Jónss. sagnfr. (Sjá B. G. áttræður, bls. 7).
10