Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1970, Page 26

Eimreiðin - 01.09.1970, Page 26
170 EIMREIÐIN veiðar voru aðallega með tvennu móti: að elta þan nppi og drepa þau með hníf, en hin aðferðin að skjóta þan. Fyrst eftir að veiðar þessar hófust hér í sýslu voru þær mest stundaðar á þann hátt að elta dýrin uppi. Tóku sig þá sam- an nokkrir menn og lögðu af stað upp til heiða. Höfðu þeir með sér lninda marga. Var bezt að þeir væru sem grimmastir og var sótzt eftir góðum veiðihund- um. Að vopni hafði hver maður beittan og sterkan skeiðarhníf, sem festnr var með skeiðum á buxnahald hans hægra megin, svo að fljótt væri gripið til hans ef þörf gerðist. Veiðiferðir þessar vorn oftast farnar á haustin eða fyrri hlnta vetrar og helzt í mikl- um mjúkum snjó, svo að skíða- færi væri gott, því að oft voru þau notuð í þessar ferðir. En aft- ur á móti var erfitt fyrir dýrin að kafa snjóinn. Enda var árangur fararinnar mikið nndir því kom- inn að hægt væri að þreyta dýrin sem fyrst og gera þau uppgefin. Var nú haldið áfram og stefnt á þær slóðir, þar sem frekast var von dýranna. En það var lielzt, ef snjór var mikill, á hæðum og fell- um, sem frekast reif af, því að þar var bezt jörð fyrir dýrin. Þar söfnnðust þau oft saman í all stóra hópa. Þegar veiðimennirnir komn auga á hreindýraflokk, siguðu þeir hundunum á dýrin og hvöttu þá sem mest þeir máttu. Tóku þá dýrin sprettinn og héldu venjulega hópinn. En þeg- ar fyrsti spretturinn var búinn var oft, að eitt dýrið nam staðar og stóð framan í hundunum. Mun það að jafnaði hafa verið forystudýr flokksins, eða þá það dýrið, sem seinfærast var. Þetta var það, sem veiðimennirnir vildu. Þeir umkringdu dýrið og hvöttu hundunum, sem mest þeir máttu. Dýrið átti nú í vök að verjast. Hundarnir sóttu að því úr öllum áttum og reyndu að bíta það í fæturna. En dýrið varðist vel. Það beitti fyrir sig hornun- um og jal’nvel fótunum, og var mjög liðugt að snúa sér við í hundaþvögunni. Og fyrir kom að dýrið banaði einhverjum hund- inum. Á meðan þessi hildarleik- ur stóð á milli dýrsins og hund- anna, nálguðust veiðimennirnir dýrið úr öllum áttum, með brugðna hnífa í höndunum. Þeg- ar þeir sáu að dýrið var farið að þreytast, eða orðið sárt eftir hundana, réðist einn eða fleiri af veiðimönnunum á dýrið og reyndu að ná í hornin á Joví eða einhverju góðu taki. Tækist það, lagði veiðimaðurinn hnífnum í háls dýrsins og reyndi um leið að snúa það niður með snöggu átaki. Tækist hvort tveggja, að leggja dýrið með hnífnum og snúa það niður, var venjulega auðvelt að drepa dýrið í þess-

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.