Eimreiðin - 01.09.1970, Qupperneq 38

182
EI M R E10 IN
Sophie Kristjana Hannesdóttur
kaupmanns Johnsen, en Hannes
var sonur Steingríms Jónssonar
biskups í Laugarnesi og konu
hans Valgerðar Jónsdóttur sýslu-
manns á Móeiðarhvoli. Valgerð-
ur var ekkja eftir Hannes biskup
Finnsson í Skálholti, er Stein-
grímur fékk hennar, og móðir
Þórunnar, önrmu tónskáldsiirs.
Valgerður er því langanrma tón-
skáldsins í báðar ættir.
Árni varð stúdent 1890, þá 19
ára gamall, fór þá til Hafnar,
varð cand. phil. árið eftir og las
lögfræði í nokkur ár. En músíkin
glapti hann. Hann iærði þá í
Höfn ljósmyndafræði, sem þá var
nýtt fag og lífvænlegt, og rak
síðan ljósmyndastofu í Reykja-
vík í tvo áratugi, til 1918, en
hafði jafnframt nreð höndunr frá
1907 húsatryggingar í Reykjavík
fyrir danskt vátryggingafélag.
Þegar hann lagði niður ljós-
myndastofuna, gerðist hann bók-
haldari hjá Sjóvátryggingafélagi
íslands og gegndi því starfi í 10
ár, til ársins 1929. Árið 1930 gerð-
ist liann starfsmaður Landsbank-
ans og gegndi því starfi, þar til
liann fór á eftirlaun vegira ald-
urs.
Aldamótaárið 1900 gekk lrann
að eiga Helgu Einarsdóttur
dannebrogsmanns Guðmunds-
sonar frá Hraunum í Fljótum,
sem varð honum tryggur lífsföru-
nautur. Þau eignuðust þrjár dæt-
ur, sem allar lifa, og einn son,
Árna lögfræðing, mesta efnis-
nrann, senr dó á bezta aldri. Árni
nrissti konu sína fjórunr árunr
fyrir andlát sitt.
Hér hefur ættin og lífsferill
verið rakinn í stórum dráttum.
Þótt Árni hafi unnið störf sín
vel og heiðarlega, þá var lrann
í vitund þjóðarinnar fyrst og
frenrst tónskáldið, sem hafði sanr-
ið falleg sönglög, senr allir
þekktu.
Næst vi! ég minnast á sönglíf-
ið í Reykjavík á uppvaxtarárunr
Árna, allt til þess að hann varð
stúdent, og síðan nrinnast á þau
tónlistaráhrif, senr lrann varð
fyrir í Kaupmannahöfn, því að
upp úr þessum jarðvegi er list
hans sprottin.
Hljóðfæramúsík í Reykjavík á
árununr 1870 til 1890 var þá ekki
á háu stigi. Nokkrir kunnu á
fiðlu, en þar var ekki unr list, senr
hægt er að nefna því nafni, að
ræða. Nokkrir léku á píanó, aðal-
lega kvenfólk, en af takmarkaðri
getu, að undantekinni landshöfð-
ingjafrú Olufu Finsen, senr lék
forkunnarvel og hafði lært í tón-
listarskóla í Kaupmannahöfn.
Hilmar Finsen, maður hennar,
var náfrændi landfógetans og var
samgangur milli heimilanna. Það
nrá því ganga út frá því gefnu, að
Árni hafi heyrt píanóleik frúar-
innar, en hann var ekki nema 12
ára gamall, þegar landshöfðingja-