Eimreiðin - 01.09.1970, Qupperneq 50

194
EIMREI3IN
honum eða verkum hans, og helzt hvoru tveggja. í því sem á eftir fer,
verða því kynni okkar síra Jakobs, verk hans og persónuleiki saman
fléttuð.
Alvarleg kreppa hafði ríkt um nokkurt árabil. Kvöld eitt sumarið
1935 heyrði ég tilkynnt í útvarpi, að kennara vantaði við Alþýðu-
skólann á Eiðum. Ég var atvinnulaus, en með allgóð prófskírteini
upp á vasann, auk annars í uppeldis- og náttúrufræðum, sem væntan-
legur kennari átti að veita tilsögn í. Ég sótti um stöðuna og hlaut
hnossið, einkum sakir meðmæla skólastjórans, Jakobs Kristinssonar,
er þá var að hefja sitt 8. starfsár á Eiðum og hafði víst af mér haft
litlar spurnir, en þó séð nafn mitt á prenti, eins og brátt verður að
vikið, því að það lýsir honum vel, að hann skyldi telja þau bernsku-
brek, er ég hafði gerzt sekur um, jákvæð fyrir væntanlegan samstarfs-
mann. Og nýr kapítuli lífs míns var í þann veginn að hefjast.
IV.
Mig bar að garði á Eiðum fagurt haustkvöld seint í október. Mér
fannst ég vera kominn til ævintýralands, þegar hríslurnar strukust
við bílrúðurnar á leiðinni heim að Egilsstöðum neðan úr Fagradal.
Stapar og fell báðum megin Lagarfljóts líktust álfahöllum í tungls-
skininu, þegar ekið var norður frá Eyvindará að hinum forna bú-
stað Helga Ásbjarnarsonar. Mest var þó um vert að mæta húsráðend-
um skólasetursins.
Sírajakob Kristinsson og fyrri kona hans, frú Helga Jónsdóttir,
stóðu á tröppunum og buðu mig velkominn at þeirri alúð, er mér
gleymist seint. Innan dyra beið matur á borðum. Þegar staðið var
upp frá þeim, bauð síra Jakob mér inn í skrifstofu sína. Þar hóf þessi
ræðu- og ritsnillingur að bera lof á mig fyrir örfá kvæðiskorn, þýdd
og frumsamin, er ég hafði gerzt svo djarfur að birta í tímaritum.
Hann trúði mér fyrir því, að einmitt þau hefðu komið sér til að veita
mér sín meðmæli til starfsins, framar öðrum umsækjendum um það,
en ekki háar einkunnir við prófborð! Ég mun hafa bæði undrazt og
roðnað af blygðun.
Þegar við fyrstu sýn og enn meir við nánari kynni fóru viðmót og
kurteisi síra Jakobs langt fram úr þeim hugmyndum, sem ég hafði
mér um hann gert. Ýmislegt reyndist þó öðruvísi en ég hafði vænzt.
Höfundur snjallra guðspekiritgerða í Eimreið og Ganglera og þýð-
andi Skapgerðarlistar olli mér síður en svo neinum vonbrigðum,