Eimreiðin - 01.09.1970, Qupperneq 58

202
EIMREIÐIN
um án efa til mikillar hamingju. Virðist einsætt að rekja nú aðdrag-
andann að þeim kafla. Gríp ég þar til heimilda frá honum sjáifum,
sem öruggastar eru, svo að ekkert fari milli mála.
í bréfi til mín, rituðu i7. marz 1945 að Reykhúsum, kemst síra
Jakob meðal annars svo að orði: „Þú segir, að Jiig langi til að fá frétt-
ir af mér. Reyndar er fátt af mér að segja. Eg kom hingað um miðj-
an sept. og hefi síðan dvalið hér aleinn í húskofa mínum og sjálfur
orðið að matreiða fyrir mig kvölds og morguns, svo og ræsta lnisið
og jDjóna mér sjálfur að mestu leyti. Hið eina sem nokkur kostur var
á að fá hér, var hádegismatur, sem eg fæ í Kristneshæli.
Hér um slóðir er hinn mesti hörgull á kvenfólki eins og víðar.
Kristneshæli varð í haust að taka þrjá eða fjóra karlmenn til kven-
mannsstarfa. I>etta fullkomna einlífi hér hefur sína kosti og galla.
Allt of mikið af deginum fer hjá mér til eldamennsku og húsverka,
J>ví að þessi verk leika mér fítt í höndum. Og einbúalífið getur
stundum orðið hálfömurlegt, eins og t. d. hérna fyrir mánuði síðan.
Þá fékk eg „inflúenzu", sem hér var að ganga. Lá þá hér aleinn
nokkra daga í húsinu og fannst það fremur óyndislegt. Síðan hefi
eg hugsað mér að leggja ekki út í það að vera svona einn annan
vetur. Hins vegar er næði og ró eins og á verður kosið, en alls stað-
ar verður reyndin sú, að meðalhófið er farsælast og bezt, en af
engu of mikið. Starf mitt eftir veturinn, fyrir utan matargugt og
hreingerningar, er því furðu lítið. Eg hlakka mjög til vors og sumars
og hefi heitið Jdví að njóta Jness í fullum mæli.“
Síra Jakob fór til Reykjavíkur um vorið, dvaldist Jrar um hríð, eða
Jrangað til í maí, en hélt j}á norður að Reykhúsum á nýjan leik og
dvaldist í „kofa“ sínum og ef til vill eitthvað víðar nyrðra um sum-
arið, sem var lengst af mjög hlýtt. „Hefi eg auðvitað notið sumars-
ins miklu meir en eg hefi átt kost á að njóta sumra og sólmánaða
undanfarin sumur,“ segir hann í bréfi til mín, dagsettu að Reyk-
húsum 7. sept. 1945. Enn fremur segir hann í sama bréfi:
„Af högum sjálfs míns er allt sæmilegt að frétta. Og að sumrinu
er ekkert að Jjví að vera einn. En síðastliðinn vetur hét eg því að
verða ekki einn næsta veturinn, og nú heli eg ráðið til mín ráðskonu,
Þingeying, Ingibjörgu Tryggvadóttur, sem undanfarin ár hefir verið
ráðskona hér í Kristneshæli. Hún er greind og skáld gott og hugsa
eg gott til að ræða við hana stöku sinnum um skáldskap og bók-
menntir. Það kom fyrir á útmánuðum síðastl. vetur, jDegar enginn
maður hafði komið hingað í húsið vikum saman, að eg fann stund-